شفیق، یکی از کارگران روزمزد در شهر کابل است که در یکی از پیاده‌رو‌های مزدحم شهر به دیواری تکیه زده است و انتظار کسی را می‌کشد که از راه بیاید و او را به کار ببرد. او، با حال ناخوشی که از چهره‌اش پیداست، می‌گوید که به دلیل ناداری، توانایی خرید میوه‌ی خشک برای عید را ندارد.
شفیق، می‌افزاید: «نه کلوچه خریده‌ام، نه کشمش خریده‌ام، نه هم کالا به کودکانم خریده‌ام و در حال حاضر شکم ما از گرسنگی سیر نمی‌شود و دیگر چیزها خو بیخی نمی‌شود.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در کنار شفیق، امرالله، یکی دیگر از کارگران روزمزد نشسته، در حالی که اشک در چشمش حلقه می‌زند، می‌گوید که به دلیل ناداری نتوانسته است برای تجلیل از عید آمادگی بگیرد.
او از حکومت سرپرست، می‌خواهد که به نیازمندان کارآفرینی کند. «هیچ آمادگی نداریم؛ نه کلوچه خریده‌ام و نه کیک، نه یک چاکلیت خریده‌ام. نداریم؛ در هفته‌ی یک روز کار می‌کنیم و پول او را در کجا زودتر مصرف کنیم.»
در همین حال، برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد در افغانستان، گفته است که میلیون‌ها تن در افغانستان عید را در حالی جشن می‌گیرند و خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند که یک چهارم شهروندان افغانستان شب‌ها گرسنه می‌خوابند. این برنامه، خواستار کمک به نیازمندان در عید قربان شده است.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، می‌گوید که این وزارت برای کاهش ناداری در افغانستان برنامه‌هایی را روی دست دارد. او می‌افزاید: «برای پایین‌آوردن رقم ناداری، برنامه‌های کوتاه‌مدت و دراز‌مدت داریم و امارت اسلامی به پروژه‌های این وزارت برای برنامه‌های زیرساخت افغانستان اولویت داده است.»
گفتنی است که پیش از این دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، گفته که نیمی از جمعیت افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند و برای رسیدگی به آن‌ها، ۳.۱ میلیارد دالر نیاز است که تا کنون تنها ۲۰ درصد آن تأمین شده است.
