مهاجرانی که با دست‌ پُر به کشور بازگشته‌اند

هرچند که پدیدۀ مهاجرت از زمانه‌های دور به این‌سو در بین جوامع بشر وجود داشته و تنها به افغانستان خلاصه نمی‌شود، اما افزایش ناامنی‌ها و بی‌ثباتی در کشور، سبب افزایش غیرقابل کنترل این پدیده شده است.

روزانه صدها شهروند افغانستانی به دلیل‌های گونه‌گون به کشورهای بیرونی مهاجر می‌شوند و همین‌گونه صدها شهروند دوباره به کشور بر می‌گردند. در این میان، بسیاری از بازگشت‌کننده‌گان، کسانی ‌اند که سال‌ها با جدیت و پشت‌کار، خشت آبادی را در کشورهای بیرونی گذاشته‌اند.

نیمروز، از ولایت‌های مرزی افغانستان ا‌ست که روزانه صدها شهروند از مسیر این ولایت به ایران رفت‌وآمد می‌کنند. بسیاری از شهروندان افغانستانی که از ایران وارد نیمروز می‌شوند، به کارهای بازسازی و ساختمانی مشغول ‌اند.

عبدالشکور نظری، مسئول یکی از شرکت‌های ساختمانی در نیمروز می‌گوید، بیش‌تر کارگرانی را که او استخدام کرده است، مهارت‌های ساختمانی را به‌شکل حرفه‌یی در بیرون از کشور فراگرفته‌اند.

به گفتۀ او، بیش‌تر کارگران ساختمانی کسانی ‌اند که به تازه‌گی از ایران به کشور آمده‌اند. «یکی از مزیت‌های مهاجرت‌ این است که جوانان در بیرون از کشور کارهای تازه را آموزش می‌بینند و می‌توانند برای آیندۀ کشور مفید واقع شوند.»

شماری از شهروندان افغانستانی که از ایران و پاکستان به کشور برگشت داده شده‌اند‌، سرگرم کارهای ساختمانی ‌اند.

قدرت فاتح، باشندۀ ولایت نیمروز، جوانی‌ست که حدود شش‌ماه می‌شود از ایران به کشور برگشته است. او می‌گوید که بسیاری از مهارت‌های ساختمانی را در آن کشور فرا گرفته است. مهاجرانی که از بیرون دوباره به کشور برگشت کرده‌اند، در کنار کار ساختمانی، مهارت‌های خیاطی، گل‌دوزی، بافنده‌گی و آرایش‌گری را فرا گرفته‌اند.

آرزو صدف، باشندۀ نیمروز است. او یک‌سال پیش از ایران به کشور برگشته است. او می‌گوید، خیاطی و آرایش‌گری را در ایران فراگرفته است و از این‌که می‌تواند در افغانستان کار کند، خرسند است.

«خیلی خوش‌حالم از این‌که امروز به‌عنوان یک آرایش‌گر حرفه‌یی و کارآموخته در خدمت هم‌شهریان خود قرار دارم و از این طریق می‌توانم برای‌شان مفید واقع شوم. من از زمانی که از مهاجرت برگشتم، اقدام به بازگشایی یک مرکز زیبایی کردم و امروز شاگردان زیادی را تربیت می‌کنم.»

مهاجران برگشته به کشور، افزون بر این‌که مهارت‌های فنی و حرفه‌یی را در بیرون از کشور آموخته‌اند، شماری از آنان با داشتن مدرک‌های معتبر تعلیمی و تحصیلی در رتبه‌های مهم و کلیدی حکومت و نهادهای شخصی حضور پُررنگ و ارزنده‌یی دارند.

اسدالله اسد، دیگر باشندۀ ولایت نیمروز، ۴ سال دورۀ کارشناسی‌اش را در کشور تاجیکستان سپری کرده است. او می‌گوید، باور دارد که می‌تواند از طریق تحصیلاتش در جامعه سودمند واقع شود.

«من به کشور تاجیکستان مهاجر شدم و از مزایای سفر خود استفاده کردم و تحصیلات خود را به اتمام رساندم و زمانی‌ که از مهاجرت برگشتم، توانستم شغل خوبی را به‌دست بیاورم.»

آگاهان اجتماعی به این باور اند که مهاجرت‌ها در کنار نقطه‌‌های ضعف و ناهنجاری‌ها، دارای نقطه‌های مثبت هم‌ هستند که می‌تواند به رشد فرهنگ یک جامعه تاثیرگذار باشد.

محمد سلیم قاضی‌خیل، رئیس مهاجران و عودت‌کننده‌گان نیمروز به سلام‌وطندار می‌گوید، برای مهاجرانی که به کشور می‌آیند، زمینۀ کار فراهم خواهد شد. به گفتۀ او، بازگشت‌کننده‌گان به همکاری نهادهای همکار این اداره به کار گماشته می‌شوند.

افغانستان، از جمله کشورهایی‌ست که آمار زیاد مهاجران را در میان کشورهای مختلف جهان دارد. براساس گزارش‌های وزارت مهاجران و عودت‌کننده‌گان، در این اواخر شمار زیادی از شهروندان افغانستانی از کشورهای گونه‌گون به‌ویژه ایران و پاکستان به کشور برگشته‌اند.

مهاجرت؛ جوانی که پس از رسیدن به ایران زندانی و به کشور برگردانده شد

ضیاالحق که ۳۸ سال دارد و باشندۀ شهر گردیز مرکز ولایت پکتیا می‌باشد، می‌گوید که به دلیل بیکاری و مشکلات اقتصادی به گونۀ نامنظم به کشور ایران مهاجرت کرده است.

او در نخست تصور هم نمی‌کرد که مسیر مهاجرت نامنظم چقدر پرخطر و مرگ‌بار است. ضیاالحق می‌گوید که قاچاقبران در یک موتر «پیکپ» که گنجایش ۵ مسافر را دارد، ۲۰ تن سوار را می‌کردند.

این جوان سرگذشت خود از مسیر مهاجرت نامنظم به ایران را این‌گونه بیان می‌کند: «در اول برای ما گفته شده بود که شما در سیت‌های موتر نشسته سفر می‌کنید، اما برای ما موتر کلان را آوردند و در بادی‌اش ۵۰-۶۰ تن سوار شدند. بر سر این موتر ترپال انداخته بود تا کسی دیده نشود و ما را می‌ترساند که نباید میان خود گپ بزنید تا کسی صدای‌ شما را نشنود.»

ضیاالحق می‌گوید، قاچاقبر به آنان گفته بود که مسیر رفتن به ایران بسیار ساده است. او می‌افزاید که اما این‌گونه نبود و پس از سپری‌کردن سختی‌های زیاد به ایران رسیدند.

او و همراهانش پس از رسیدن به شهر کرمان ایران، از سوی پولیس بازداشت و روانۀ زندان شدند.

ضیاالحق و همراهانش چند روز در زندان ایران گرسنه و تشنه ماندند و از سوی زندان‌بانان لت‌وکوب نیز می‌شدند. آنان پس از سپری‌کردن ۵ شبانه‌روز در زندان، به گونۀ اجباری به افغانستان برگشتانده شده‌اند.

به گفتۀ ضیاالحق، اگر کارجویان افغانستان در ایران صاحب کار هم شوند، حقوق‌شان از سوی صاحب کارشان پرداخت نمی‌شود و اگر یک کارگر ده روز کار کند تنها مزد پنج روز کاری برایش داده می‌شود.

این مرد از دیگر جوانان می‌خواهد تا فریب دیگران را نخورند و به مهاجرت نامنظم رو نیاورند. زیرا به گفتۀ او، در کشورهای دیگر به جز مشکلات و بدبختی چیزی دیگری برای مهاجران وجود ندارد.

عبیدالله مرهونی، رئیس مهاجران و بازگشت‌کننده‌گان ولایت پکیتا به سلام‌وطندار می‌گوید که تلاش دارند تا مهاجران با عزت و به گونۀ محفوظ به کشور برگشتانده شوند.

به گفتۀ او، سال گذشته ۱۹۱ مهاجر که به گونۀ نامنظم به ایران و دیگر کشورها مهاجرت کرده بودند به پکتیا برگشتانده شده‌ و برای کمک به سازمان جهانی مهاجرت معرفی شده‌اند.

در این حال اسحاق افغان، رئیس سازمان جهانی مهاجرت یا IOM در حوزۀ جنوب‌شرق به سلام‌وطندار می‌گوید، بیشتر جوانانی که در این حوزه شکار قاچاقبران می‌شوند، کودکان خُردسن هستند که در مناطق دوردست زنده‌گی می‌کنند. به گفتۀ او، این کودکان از ولایت‌های پکتیا، پکتیکا و غزنی هستند.

آقای افغان می‌گوید که تنها در ۴ ماه اخیر ۲۵ مهاجر به گونۀ اجباری از ایران  به افغانستان برگشتانده شده‌اند.

بر بنیاد آمارهای سازمان‌های مهاجرتی پس از آفریقا، جوانان افغانستان، پاکستان و بنگلادش به دلیل نبود کار تن به مهاجرت‌های نامنظم می‌دهند.

به مهاجرت نامنظم نه بگویید!