پیامد مهاجرت نامنظم: توهین، تحقیر و برگشت با دستان خالی

فضل ‌خان باشندۀ ولایت بغلان است. او چند سالی پیش به دلیل آن‌چه که مشکلات اقتصادی می‌گوید، راه مهاجرت نامنظم را در پیش می‌گیرد و در نهایت به هدفش نمی‌رسد.

 او می‌گوید، زمانی که از صنف دوازده فارغ شد، با برخی از دوستان و آشنایانش راه مهاجرت نامنظم را به یکی از کشورهای اروپایی در پیش گرفت تا از وضعیت بد اقتصادی به در آید.

فضل‌خان می‌گوید، پس از چانه‌زنی با قاچاق‌بران راه سفر به ترکیه را در پیش گرفت. به گفته او، قاچاق‌بران او و بیست تن از همراهانش را از بغلان به کابل می‌آورند و سپس به کندهار و از آن‌جا وارد خاک پاکستان می‌شوند.

فضل ‌خان و دوستانش، ۸ ساعت در کوه‌ها و دره‌های خاک پاکستان پیاده می‌روند و آخرالاامر به دست نیروهای نظامی پاکستان می‌افتند. فضل‌ خان می‌گوید: «زمانی که به یکی از  دره‌ها داخل شدیم، به چنگ نظامیان پاکستانی افتادیم. آنان ما را محاصره کردند و سپس به لت‌وکوب و ما پرداختند. بعد ما را سوار بر موتری کردند و هشدار دادند که زندانی می‌کنیم‌تان. ما را تا نیم راه بردند و دوباره آزادمان کردند.»

به گفتۀ او، نظامیان پاکستانی تمامی اموال و پول آنان را می‌گیرند و آن‌ها با جیب خالی به سوی ایران می‌روند.

او و دوستانش بیش‌ از سه‌ ساعت منزل می‌زنند و برای بار دوم به دست نیروهای نظامی ایران می‌افتند و پس از توهین و تحقیر به کشور خودشان برگشت داده می‌شوند.

فضل‌ خان می‌گوید، پولی را که به‌خاطر سفرش وام گرفته بود، تاکنون پرداخت نکرده‌ است.

به گفتۀ او، دیگر دوستانش که خانه و موتر خود را به فروش رسانده بودند تا به اروپا برسند، هنوز وام‌دار استند.

فضل‌ خان که حالا مشغول تحصیل در رشتۀ اقتصاد است، از شهروندان کشور می‌خواهد که هیچ‌گاهی از مسیر نامنظم مهاجرت نکنند.

داکتر عالمه، معین پناهنده‌گان وزارت مهاجران و عودت‌کننده‌گان می‌گوید که این وزارت تلاش دارد از مهاجرت نامنظم جلوگیری کند. به گفته او، بیش‌تر کسانی که با قاچاق‌بران به مهاجرت نامنظم متوسل می‌شوند، کودکان و نوجوانان اند.

او افزوده که این وزارت از طریق رسانه‌ها، برنامه‌های آگاهی‌دهی عامه را آغاز کرده و این برنامه، تا اندازه‌یی کارگر بوده است. او دلیل افزایش مهاجرت نامنظم را نداشتن معلومات کافی شهروندان کشور عنوان می‌کند.

فریحه جبار‌خیل، مشاور مرکز معلومات مهاجرت می‌گوید، این اداره با هم‌کاری اتحادیۀ اروپا در مورد خطرها و زیان‌های مهاجرت نامنظم به شهروندان کشور آگاهی‌دهی می‌کند.

به گفته او، این اداره از طریق دانشگاه‌ها، ادارات دولتی و غیردولتی و مکاتب، برنامه‌های آگاهی‌دهی در مورد مهاجرت نامنظم را به راه انداخته است.

بر بنیاد آمار وزارت مهاجران و عودت‌کننده‌گان، در سال جاری خورشیدی، حدود ۴۰۰ هزار پناه‌جوی افغانستانی از کشورهای مختلف، به‌ویژه ایران به کشور بازگشته‌اند. طبق گفته‌های این وزارت، از سال ۲۰۰۲ به این طرف، نزدیک به ده میلیون پناه‌جو دوباره به کشور برگشت داده‌ شده‌اند.

پناه‌جویانی که در این سال‌های دوباره به کشور برگشت داده شده‌اند، با وجود کمک‌های نهادهای داخلی و خارجی، در وضعیت بدی زنده‌گی می‌کنند.

بر اساس توافق تازه‌یی که حکومت افغانستان با ایران به امضا رسانیده، این کشور برای پناه‌جویان افغانستانی برگۀ اقامت می‌دهد و پناه‌جویان می‌توانند با اخذ این کارت، در این کشور زنده‌گی کنند.

افغانستان و روایت دستان مهاجران و خارهای ایران

حکایت‌های دردآور و غم‌انگیز مهاجران افغانستان در مسیر مهاجرت غیرقانونی به کشور ایران، هم‌چنان پا برجاست و روزانه صدها کودک، نوجوان، جوان و حتی سال‌مندان پس ‌از ردمرز از ایران، سرگذشت غم‌انگیز و دردآوری را تجربه می‌کنند.

گل‌محمد، نوجوان ۲۰ ساله، باشندۀ ولایت غور در غرب کشور است که چند روز پیش، پس ‌از آن ‌که از سوی مرزبانان ایرانی بازداشت شد، به اسلام‌قلعه برگشت.

 گل‌محمد، دو ماه پیش به ‌دلیل تنگ‌دستی و بی‌کاری در ولایتش با کوله‌باری از امید راهی ایران شد.

او که برای نخستین‌بار راه‌های پُرماجرای مهاجرت را در پیش گرفته بود می‌گوید، با شمار دیگری از جوانان از طریق مرز نیمروز وارد پاکستان و از آن‌جا وارد خاک ایران شده است.

 او هفت شبانه‌روز در راه بوده و دو شبانه‌روز دیگر هم با پاهای برهنه مسیر را پیموده ‌است.

سرگذشت گل‌محمد این‌جا ختم نمی‌شود. او پس ‌از رسیدن به تهران در یک مزرعه کار پیدا می‌کند، اما پس از دو ماه به چنگ مرزبانان ایرانی می‌افتد.

توهین و تحقیر، لت‌وکوب و کندن خارهای محوطۀ پاسگاه با دستان بدون محافظ از جمله شکنجه‌‌هایی‌ست که او و چندین تن دیگر از همراهانش پس از بازداشت از سوی پولیس ایران متحمل شده‌اند.

این تنها گل‌محمد نوجوان نیست که سرگذشت غم‌انگیزی را در مسیر مهاجرت نامنظم به ایران تجربه کرده ‌است.

همانند او روزانه صدها مهاجر افغانستانی این مسیر را می‌پیمایند. احمد ۲۳ ساله، یکی دیگر از نوجوانان ولایت غور است که سرگذشت مشابهی چون گل‌محمد را تجربه کرده‌ است.


او می‌گوید که با همراهانش برای رسیدن به ایران چهار شبانه‌روز را بدون آب و غذا در یک دره سپری کرده، اما پس از رسیدن به این کشور از سوی پولیس بازداشت شده‌اند. او ساعت‌ها مجبور شده با دست خارهای محوطۀ پاسگاه را بکند.

قصه‌های دردناک مهاجران افغانستان در ایران تنها به بدرفتاری پولیس این کشور خلاصه نمی‌شود، بلکه قاچاقبران انسان نیز به نوبۀ خود مهاجران و پناه‌جویان را آزارواذیت می‌کنند.

 اما جاوید نادم، رئیس مهاجران و برگشت‌‌کننده‌گان هرات به سلام‌وطندار می‌گوید، تاکنون هیچ شکایتی از سوی مهاجران اخراج‌شده از ایران مبنی بر بدرفتاری مرزبانان این کشور در این ریاست ثبت نشده ‌است. او تأکید می‌کند، در صورتی ‌که چنین شکایتی در این ریاست ثبت شود از طریق وزارت مهاجران و برگشت‌کننده‌گان و در هماهنگی با وزارت خارجه پی‌گیری خواهد شد.

آقای نادم می‌گوید، از دو ماه به این‌سو روند اخراج اجباری مهاجران افغانستان از ایران آغاز شده و روزانه ۲۰۰ تا ۶۰۰ مهاجر که شامل زنان، کودکان، نوجوانان و سال‌مندان هستند از سوی ایران به اسلام‌قلعه فرستاده می‌شوند.

 به گفتۀ او، در جریان دو ماه گذشته حدود ۱۵ هزار مهاجر افغانستان به ‌گونۀ اجباری از طریق مرز اسلام‌قلعه به کشور برگشتانده شده‌اند.

از سوی دیگر جیلانی فرهاد، سخنگوی والی هرات نیز می‌گوید، در صورت شکایت مهاجران اخراج‌شده از ایران ‌مبنی بر بدرفتاری پولیس این کشور، آنان این قضیه‌ها را پی‌گیری خواهند کرد.

 نماینده‌گی سیاسی ایران در هرات نیز بدرفتاری نیروهای این کشور در برابر مهاجران افغانستان را رد می‌کند و می‌گوید، هر فردی که اسناد قانونی و گذرنامه نداشته باشد، به تبع اجازۀ اقامت در ایران را نداشته و باید به کشورش بازگردد.

به مهاجرت نامنظم نه بگویید!