شهروند افغانستانی در آلمان، متهم تجاوز به دو کودک یازده و سیزده ساله

یک پناه‌جوی افغانستانی در شهر دورتموند، هفتمین شهر پر جمعیت آلمان بر یک دختر ۱۳ ساله تجاوز کرده است.

رسانه‌های آلمانی گزارش داده‌اند که این جوان، کودک ۱۳ ساله‌یی را که هنوز هویتش همه‌گانی نشده است، به خانه‌اش برده و سپس به او تجاوز کرده‌است.

به گفتۀ پولیس آلمان، در اوایل ماه جون امسال نیز شکایتی از این جوان افغانستانی مبنی بر آزارواذیت یک کودک یازده ساله ثبت شده بود، اما به دلیل نبود مدارک و شواهد کافی، از دادگاه تبرئه شد.

شماری در آلمان به این باورند که اگر به پروندۀ نخست به درستی رسیده‌گی می‌شد، قضیۀ دومی رخ نمی‌داد.

یواخیم استامپ، وزیر مهاجران ایالت نوردراین-وستفالنِ آلمان خواستار مجازات سنگین برای این پناه‌جو شده است. او می‌گوید، با این‌که می‌دانند وضعیت امنیتی در افغانستان مناسب نیست، اما مجرمان و آنانی که پروندۀ جرمی دارند را به کشورشان بر می‌گردانند.

بر پایۀ قوانین آلمان، عامل یا عاملان تجاوز در این کشور از هیچ مصونیتی برخوردار نیستند و مهاجران با چنین جرمی، تمام پشتی‌بانی حقوقی مهاجرتی خود را از دست می‌دهند.

بر بنیاد اطلاعات سلام‌وطندار، این پناه‌جوی افغانستانی، ۲۳ سال سن دارد و مدرک اقامت در آلمان را داشته، اما در پروندۀ جنایی‌اش یک مورد فروش مواد مخدر نیز به چشم می‌خورد.

هم‌زمان با ثبت چنین پرونده‌هایی، شماری از جریان‌های سیاسی آلمان خواستار محافطت بیش‌تر کودکان در برابر آزارواذیت جنسی شده‌اند. حزب دموکرات عیسوی در ایالت نوردراین-وستفالنِ گفته است: «تجاوز بر دو دختر در یک ماه نشان می‌دهد که کودکان ما به حمایت بیش‌تر نیاز دارند و باید قواید بازداشت مجرمان پیش از محکمه شدیدتر شود.»

آمارهای رسمی نشان می‌دهد که از سال ۲۰۱۹ تا جون ۲۰۲۰، بیش از ۶۹ هزار قضیۀ آزارواذیت در برابر زنان در آلمان به ثبت رسیده است.

روز جهانی پناهنده‌گان؛ پناه‌جویان افغانستانی از پولیس ایران شاکی اند

ماه‌ها و هفته‌های اخیر، ماه اعتراض و دادخواهی برای شهروندان افغانستان بود. در یک ماه اخیر، اتفاقات ناگواری برای کارجویان و پناه‌جویان افغانستانی در ایران رقم خورد. شماری از کارجویان افغانستانی حدود یک ماه پیش از سوی پولیس مرزی این کشور به رود هیرمند انداخته شدند و شماری از آنان در این رویداد کشته شدند. در تازه‌ترین مورد، موتر حامل کارجویان افغانستانی از سوی پولیس ایران در این کشور به آتش کشیده شد و در پی آن، سه پناه‌جو کشته شدند و پنج تن دیگرشان زخم برداشتند.

بدرفتاری با پناه‌جویان و کارجویان افغانستانی در ایران تازه‌گی ندارد و پولیس ایران بارها کارجویان افغانستانی را در این کشور کشته است. پناه‌جویان افغانستانی در ایران روز و روزگار بدی را سپری می‌کنند و از اندک‌ترین حقوق انسانی و بشری برخورداد نیستند.

شماری از خانواده‌ها که دو ماه می‌شود از ایران به ولایت بامیان کشور برگشته‌اند، می‌گویند که عدم دست‌رسی به خدمات اولیه، بدرفتاری پولیس، قوانین سخت جمهوری اسلامی ایران نسبت به پناه‌جویان، به ویژه پناه‌جویان افغانستانی آنان را مجبور کرده است تا دوباره به کشور برگردند و طعمۀ انفجار و انتحار گروه‌های تروریستی شوند.

به گفته آنان، پناه‌جویان افغانستانی در ایران، از سوی دولت و جامعه مورد توهین و تحقیر قرار می‌گرفتند/ می‌گیرند و کسی اجازه کار و تحصیل را در سایه جمهوری اسلام ندارد.

یکی از بازگشت‌کننده‌گان به سلام‌وطندار می‌گوید: دولت ایران هیچ مصئونیتی برای پناه‌جویان تعریف نکرده است. شهروندان ایران به راحتی حق کارجویان را می‌خورند و در مواردی، این کارجویان را می‌کشند.

آمنه، زنی که زندگی‌اش با بی‌وطنی رقم خورده است، می‌گوید: در صف نانوایی تحقیر می‌شدیم. فرزندان‌مان با بدرفتاری معلم‌شان درس می‌خواندند و خودمان در جاهای پر رفت و آمد، «افغانی آشغال» خطاب می‌شدیم.

این خانواده‌ها در حالی به کشورشان پناه می‌آوردند که ویروس کرونا از هر خانواده، یکی پی دیگر قربانی می‌گیرد. خانواده‌های تازه برگشته، از کم‌ترین امکانات زنده‌گی در افغانستان نیز بهره‌مند نیستند و در فقر و بی‌سرپناهی به سر می‌برند.

شماری از این پناه‌جویان که سال‌ها عمرشان را در این کشور گذرانده‌اند، می‌گویند، پناه‌جویان بدون داشتن مدرک در این کشور کار نمی‌توانند و پولیس هر روزه، آنان را از این کشور اخراج می‌کند.

غضنفر، یکی از پناه‌جویانی که به تازه‌گی از سوی پولیس ایران اخراج شده است، می‌گوید: «پولیس‌های محترم جمهوری اسلامی به حرف ما گوش نمی‌دادند. می‌ گفتند: افغان! دهنت را ببند».

نجیبه معصومی، آمر امور مهاجرین و عودت‌کننده‌گان بامیان می‌گوید که پس از شیوع بیماری کرونا، ۲ هزار خانوادۀ مهاجر از کشورهای ایران، پاکستان و ترکیه به صورت اجباری به کشور برگشته‌اند.

به گفته‌ بانو معصومی، در سه ماه اخیر، حدود ۴ هزار فامیل از ولایت‌ها دیگر نیز به این ولایت پناه آورده‌اند و همه آواره‌ا‌ند و بدون داشتن مکانی برای زنده‌گی.

آمریت امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان بامیان می‌گوید که بیش‌تر مهاجران تازه برگشته، در کنار درخواست کمک از این اداره، از دولت جمهوری اسلامی ایران و پولیس این کشور شکایت می‌کنند.