مسئولان در وزارت اقتصاد حکومت سرپرست، در واکنش به گزارش دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انساندوستانهی سازمان ملل متحد (اوچا)، مبنی بر افزایش مداخله‌ی امارت اسلامی در روند ارائه‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه، می‌گویند که امارت اسلامی هیچ مداخله‌ای در روند ارائه‌ی کمک‌های انساندوستانهی نهادهای مرتبط به سازمان ملل متحد ندارد.
عقربه‌ها ۱۰ صبح را نشان می‌دهد؛ در یکی از خیابان‌های شهرنو کابل، دست‌فروشان مصروف پهن‌کردن بساط شان استند. در این میان، مرد میان‌سالی که زودتر از همه به محل کارش رسیده، چند بوتل رنگ، برس و سوهان را با سلیقه‌ی خاص کنار هم چیده است. به دیواری تکیه زده و نگاهش ره‌گذری را جست‌وجو می‌کند که می‌خواهد کفشش رنگ بخورد.
روزا اوتونبایوا، رییس دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، روز گذشته در نشست شورای امنیت این سازمان، گفته که در نزدیک به سه سال پسین، با وجود فراهم‌شدن هفت میلیارد دالر کمک‌های انسان‌دوستانه به افغانستان، هنوز هم نیازهای بشری در این کشور به گونه‌ی گسترده ادامه دارد.
دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انساندوستانهی سازمان ملل متحد (اوچا)، روز گذشته با پخش گزارشی اعلام کرده که از سه میلیارد و ۶۰ میلیون دالر درخواست‌شده برای نجات جان نیازمندان در افغانستان، تنها ۷.۸ درصد را دریافت کرده است. اوچا، گفته که به دلیل کم‌بود میزان بیش‌تر بودجه، کمک‌های انسان‌دوستانه‌اش به افغانستان را کاهش داده است.
صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، یک‌شنبه، ۹ ثور، با پخش گزارشی هشدار داده است که در ۲۰۲۴ میلادی بیش از ۱۲ میلیون کودک در افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند.
وزارت اقتصاد، با استقبال از ازسرگیری کمک‌های توسعه‌ای سازمان‌های غیردولتی کانادا در افغانستان، از آمادگی و هم‌کاری‌های کامل این وزارت برای تطبیق این پروژه‌های اطمینان می‌دهد.
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، می‌گوید که همکاری کشورها در تطبیق پروژه‌های انکشافی به افغانستان، اقتصاد افغانستان را بهبود می‌بخشد.
اندریکا راتوت، معاون نماینده‌ی ویژه‌ی سازمان ملل متحد برای افغانستان، در دیدار با عبدالسلام حنفی، معاون اداری ریاست‌الوزرای امارت اسلامی، گفته است که کمک‌های انساندوستانهی جامعهی جهانی به شهروندان افغانستان ادامه می‌یابد. او از اسلامی خواسته است که در رساندن کمک‌های انسان‌دوستانه به نیازمندان، همکاری کند.
یک روز پس از ادعای یک سناتور امریکایی مبنی بر سوء‌استفاده‌ی امارت اسلامی از کمک‌های انسان‌دوستانه به افغانستان، مسئولان در وزارت اقتصاد حکومت سرپرست می‌گویند که اداره‌های حکومتی هیچ گونه دخالتی در روند توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه به نیازمندان ندارند.
پس از این که کاردار سفارت امریکا برای افغانستان در حساب کاربری اکس خود از آغاز بررسی نهادهای ملل متحد و کشورهای کمک‌کننده از چگونگی روند عرضه‌ی کمک‌ها به افغانستان خبر داد، مسئولان در وزارت اقتصاد حکومت سرپرست امارت اسلامی ادامه‌ی کمک‌های انساندوستانهی ملل متحد و جهان با افغانستان را مهم می‌خوانند.
سیگار در گزارش تازه‌اش به چه‌گونگی کمک‌های انساندوستانهی جامعهی جهانی به ویژه امریکا به افغانستان، پرداخته است. سیگار در این گزارشش با تأکید بر این که سازمان ملل متحد به ارسال کمک‌های انساندوستانهی جهان به افغانستان مصمم است، اعلام کرده است که امکان دارد این کمک‌ها به افغانستان کاهش یابد.
«وضعیت زندگی خوب نیست؛ کاروبار نیست. از ساعت هفت صبح تا اکنون ۲۰ افغانی کار کردم.» این حرف‌های وحیدالله، باشنده‌ی تایمنی شهر کابل است که همه‌روزه صبح زود به کوچه‌های شهر می‌زند تا بایسکلی برای ترمیم‌کردن پیدا کند و از این راه چند افغانی به دست بیاورد. او که نزدیک به ۴۰ساله می‌نماید و سرپرست یک خانواده‌ی شش‌نفره است، می‌گوید که از صبح زود تا چاشت امروز، ۲۰ افغانی درآمد داشته است؛ پولی که با آن حتا نمی‌تواند غذای چاشت خود را تهیه کند.
با این حال، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در هفتادوهشتمین مجمع عمومی این سازمان، بر ادامه‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه به افغانستان تأکید کرده است.
برنامه‌ی جهانی غذا (WFP)، از ایران خواست که برای انتقال کمک‌های انساندوستانهی هند از طریق بندر چابهار و خط‌آهن خواف-هرات به افغانستان، همکاری کند.
بر اساس آمار بانک مرکزی افغانستان، در مجموع میزان کمک‌های انسان‌دوستانه به افغانستان، پس از بازگشت امارت اسلامی به قدرت، به بیش از دو میلیارد و ۷۳ میلیون دالر می‌رسد؛ اما شماری از آگاهان مسائل اقتصادی، می‌گویند که این کمک‌ها به منظور پشتیبانی از ثبات پول افغانی صورت می‌گیرد، نه مدیریت بحران انسانی در افغانستان.
شماری از باشندگان کابل، با گلایه از دست‌رسی‌نداشتن به کمک‌های انسانه‌دوستانه، خواستار فراهم‌شدن کار به جای این کمک‌ها اند. نثاراحمد، باشنده‌ی کابل، به سلام‌وطندار می‌گوید که از دو سال به این سو، از بی‌کاری رنج می‌برد و به کمک‌های انسانه‌دوستانه نیز دست‌رسی ندارد.
هنگام نزدیک‌شدن به یکی از مرکزهای توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه، در شهر کابل، با جمعیت انبوهی روبه‌رو می‌شوی، که برای به‌دست‌آوردن کمک خوراکی ناچیزی، تقلا دارند؛ شهروندانی که در این شب‌وروزها، به معنای واقعی کلمه با زندگی چنگ‌ودندان اند.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
