این جوانان، میگویند که به دلیل محدودیتهای بانکی و نبود سیستمهای رسمی بینالمللی در افغانستان، مجبور اند از حسابهای بانکی دوستان یا شرکتهای خارجی در بیرون از کشور استفاده کنند. این کار با پرداخت درصدی از درآمدها به عنوان کارمزد یا مالیات همراه است که در مواردی تا ۵۰ درصد درآمد را کاهش میدهد.
جمعهگل، باشندهی روستای مندسار ولسوالی دامان کندهار که در دو جریب زمین خود ۶۰۰ درخت انار دارد، به سلاموطندار میگوید که در سال روان، از فروش محصولات انار خود ۷۰۰ هزار افغانی به دست آورده است؛ در حالی که سال گذشته یک میلیون و ۵۰۰ هزار افغانی درآمده داشته است.
شماری از تکسیرانها در شهر کابل، با نگرانی و گلایه از کسادی بازار کار، به سلاموطندار میگویند که درآمد شان نسبت به دو سال پیش، ۹۰ درصد کاهش یافته است. محبخان، باشندهی کابل که ۲۸ سال میشود زندگیاش را با تکسیرانی در شهر میگذراند، میگوید که اگر وظیفهی دیگری با حقوق ماهانه ۱۰ هزار افغانی برایش مهیا شود، از این پس تکسیرانی نخواهد کرد.
