سرنوشت گم‌شده‌ی دختران در افغانستان؛ سه سال محرومیت، سه سال آرزوهای بربادرفته

سمیه و ۱۲ دختر دیگر که امسال صنف ششم را تکمیل کرده اند و در این گزارش با آنان گفت‌وگو شده است، بیش‌تر از هر زمان دیگری غرق در نگرانی و ناامیدی اند. سمیه که در میان هم‌صنفانش مقام نخست را به دست آورده؛ اما این مقام به جای شادی و نشاط، فقط بار سنگینی از نگرانی به او به هم‌راه داشته است.

شکایت از نبود مکتب‌های دخترانه در لوگر؛ «می‌خواهم درس بخوانم و پزشک شوم»

در همین حال، دختران در لوگر، می‌گویند که به دلیل نبود مکتب در این ولایت، هم‌اکنون در مسجدها و صنف‌های محلی درس می‌خوانند. آنان از امارت اسلامی و جامعه‌ی جهانی می‌خواهند که در بخش‌های دوردست لوگر، مکتب‌های دخترانه را فعال و مکتب‌های بسته‌شده را نیز بازگشایی کنند.

سایه‌ی محرومیت روی زندگی باشندگان کوهستان؛ «در زمستان‌ها به دلیل قطع‌شدن راه ارتباطی، بیماران جان خود را از دست می‌دهند»

باشندگان کوهستان در کنار دست‌رسی‌نداشتن به خدمات کامل صحی و آموزشی، از نداشتن راه ارتباطی همیشگی به شهر میمنه نیز رنج می‌برند؛ طوری که تنها در شش ماه سال راه موتررو برای ارتباط با مرکز فاریاب وجود دارد و شش ماه دیگر سال را، به دلیل برف‌باری‌ها و نبود خدمات برای بازکردن راه‌ها از سوی حکومت محلی، باشندگان این ولسوالی برای رساندن خود به شهر میمنه، ناچار اند پیاده بروند یا از اسب کار بگیرند.