همزمان با نگرانی نهادهای جهانی از افزایش بحران کمآبی در افغانستان، شماری از شهروندان در ولایتهای گوناگون، میگویند که به آب سالم دسترسی ندارند. آنها، میگویند که کیفیت آب آشامیدنی در سالهای پسین پایین آمده و این مشکل آنها به بیماری دچار کرده است.
قیوم، باشندهی کابل، میگوید که به دلیل دسترسینداشتن به آب سالم خود و کودکانش بیمار شده اند. او میافزاید: «آب را میخریم؛ وقتی اطفال از این آب مینوشند سینهی شان خراب میشود؛ وقتی این آب را چای میکنیم، یک نوع مادهی سفید روی آن بیرون میشود. آب مشکل کلان است ومردم به جنجال هستند.»
محمداعظم، باشندهی سرپل، میگوید که در منطقهی شان آب شیرین وجود ندارد و آنها ناچار اند از آب شور استفاده کنند. «به دلیل استفاده از آب شور کودکان ما بیمار شده اند؛ وقتی کودکان آن را مینوشند دچار اسهال میشوند. بزرگسالان ممکن است تاب بیاورند؛ اما کودکان نمیتوانند تحمل کنند.»
ایمیل، باشندهی لغمان، میگوید: «چاهها خشک شده اند و مردم به آب صحی دسترسی ندارند؛ اطفال از راههای دور آب آشامیدنی میآورند؛ ما از مسئولان حکومتی میخواهیم که برای ما آب آشامیدنی درستی فراهم کنند.»
همین گونه، احمد، باشندهی پنجشیر، میگوید که به دلیل خشکسالیهای پیهم منابع آبی این ولایت از بین رفته است. «تغییرات اقلیمی باعث کمشدن آبهای زیرزمینی شده است؛ مردم مجبور میشوند که از آبهای دریا و جویبار استفاده کنند که این آبها کثیف است.»
با این همه، رحمتالله صارم، سخنگوی شرکتهای آبرسانی و فاضلاب شهری، میگوید که برای فراهمکردن آب آشامیدنی به شهروندان شبکههای آبرسانی ساخته شده است. او میافزاید: «سالها جنگ؛ تغییرهای آبوهوایی و نبود زیرساختها باعث شده تهیهی آب سالم دشوار شود. اما میلیونها شهروند در شهرهای بزرگ تحت پوشش شبکهی آبرسانی قرار دارند و ما در حال ساخت شبکههای کهنه، حفر چاههای جدید و تصفیهی آب هستیم.»
بیشتر، اتحادیهی اروپا، اعلام کرد که شهروندان افغانستان به دلیل سالها درگیری و بدترشدن شرایط آبوهوایی با محدودیت دسترسی به آب روبهرو استند و بیش از ۲۱ میلیون تن در این کشور به آب سالم دسترسی ندارند.






