ناچاری ناشی از ناداری؛ شهروندانی که برای یک بوری آرد تقلا می‌کنند

هنگام نزدیک‌شدن به یکی از مرکزهای توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه در شهر کابل، با جمعیت انبوهی روبه‌رو می‌شوی، که برای به‌دست‌آوردن کمک خوراکی ناچیزی، تقلا دارند؛ شهروندانی که در این شب‌وروزها، به معنای واقعی کلمه با زندگی چنگ‌ودندان اند.  

از میان این جمعیت انبوه، ‌تنها ۴۰۰ خانواده که از پیش، نام شان در فهرست نیازمندان درج شده، می‌توانند وارد مرکز شوند و پس از ساعت‌ها ایستادن در صف، یک بوری آرد و یک بوری گندم، به دست بیاورند. با این حال اما، ناداری‌ای که دامن‌گیر شهروندان است، پای شماری از آن‌هایی که نام شان در این فهرست درج نشده را نیز، به این مرکز کشانده است؛ نیازهایی که دست رد می‌خورند و باید خالی برگردند.

سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید

نیازمندانی که در صف ایستاده ‌اند، با گلایه از روی ناخوش زندگی، از این که توانسته اند شامل فهرست شوند و کمکی به دست بیاورند، خرسند اند؛ اما این کمک‌ها را بسنده نمی‌دانند و خواهان دست‌گیری بیش‌تری از سوی حکومت و نهادهای امدادرسان استند.

حمیده، یکی از نیازمندان، که کودک بیمارش را نیز در بغل دارد، می‌گوید که شوهرش برای یافتن لقمه‌نانی، همه‌ی روزش را در شهر سرگردانی می‌کشد؛ اما بیش‌تر وقت‌ها، با دست‌های خالی به خانه برمی‌گردد. «غریب و نیازمند هستیم، شوهرم کراچی دارد. بعضاً کار برایش پیدا می‌شود و بعضاً پیدا نمی‌شود؛ اگر پیدا هم شود، ۵۰ یا ۶۰ افغانی پیدا می‌کند. با این پول، ما چه کنیم؛ آرد بگیریم، روغن بگیریم یا برنج؟»

در کنار حمیده، زن دیگری به نام تورپیکی نشسته که اندوه ناداری از چهره‌ی چروکیده‌اش پیداست. شوهر تورپیکی که تنها نان‌آور خانواده بود، از چندی به این سو به‌ دلیل پیری و بیماری، نمی‌تواند از جایش بلند شود؛ چیزی که باعث شده این خانواده، بیش‌تر شب‌ها را با گرسنگی به صبح برساند. او، می‌افزاید: «همسایه ها کمک می‌کنند، وضعیت ما خراب است. حالا امسال وضعیت همگی خراب است و کمک هم کم می‌کنند. قبلا زیاد کمک می‌کردند، خانه ما هم خنک است و مریضی هم است.»

سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید

در همین حال، محمدعباس آخوند، سرپرست وزارت دولت در امور رسید‌گی به حوادث، حین توزیع کمک به خانواده‌های نیازمند، با اشاره بر گسترش ناداری در کشور، خواهان توجه بیش‌تری به وضعیت نیازمندان شد. او، هم‌چنان با تأکید بر شفافیت در روند توزیع کمک به نیازمندان، افزود: «یک چیز را بارها گفتم و باز هم می‌خواهم تکرار کنم که کمک‌هایی که از خارج می‌آید به خاطر نیازمندان است؛ برای دیگران جایز نیست. اگر ما به این خیانت کنیم و به کس دیگری برسانیم، به معنای دزدی است.»

گفتنی است که به دنبال روی‌کارآمدن امارت اسلامی و افزایش بی‌کاری، ناداری نیز به شکل روزافزونی در کشور در حال افزایش است؛ حتا در شماری از گوشه‌های کشور، مردم به دلیل ناداری، عضوی از بدن خود یا هم دختران خود را فروخته اند.