سلاموطندار برای بررسی میزان بهرهگیری جوانان مبتلا به ناخوشیهای روانی از خدمات مربوط این بخش، گفتوگویی را با ۳۰ جوانی که دچار ناخوشیهای روانی اند، انجام داده است. این گفتوگو که در ۱۴ ولایت انجام شده نشان میدهد ۱۲ تن از گفتوگوشوندگان، به دلیل ترس از نگاه منفی در جامعه، مشکلات اقتصادی و بیاعتمادی به ارائهی خدمات، برای حل مشکل شان، به مرکزهای مشاوره مراجعه نکرده اند.
۱۸ تن از گفتوگوشوندگان، گفته اند که مشکل شان را با مشاوران روانی مطرح کرده که از این میان، ۱۱ تن به گونهی حضوری و هفت تن به گونهی آنلاین مشاوره دریافت کرده اند.
با این که شماری از نهادها به مبتلایان به ناخوشیهای روانی مشاورهی رایگان ارائه میکنند؛ اما بسیاری از جوانان به دلیل دوربودن این مرکزها، نداشتن آگاهی و باورهای نادرست در اجتماع از مراجعه به این مرکزها خودداری میکنند.
حسین ۲۵ساله، باشندهی بلخ، میگوید که از چندی به این سو دچار اضطراب و استرس بیش از اندازه شده؛ اما دیدگاه منفی در بارهی این موضوع او را از مراجعه به مرکزهای مشاوره باز داشته است. او میافزاید: «یکی از دلیلهایی که هنوز به نزد مشاوره مراجعه نکردم این است که اجتماع به یک دید دیگر به این موضوع میبیند و زندگی فرد را به همین بیماری خلاصه میکند و موضوع را کلان نشان میدهد.»
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
بسیاری از جوانان گفتوگوشونده، گفته اند که به دلیل دوربودن مرکزهای مشاوره از محل زندگی شان و ناتوانی اقتصادی، نمیتوانند در بارهی مشکل شان مشاوره دریافت کنند.
احمد ۳۳ساله، باشندهی کابل، میگوید: «هنوز به مرکز مشاوره مراجعه نکردم؛ چون در این منطقه نیست؛ روانپزشک باشد که چندین جلسه پیش شان بروم و به مشکل ما راهحل پیدا شود.»
تانیای ۲۸ساله، باشندهی شهر مزارشریف، مرکز بلخ، میگوید که دو سال است از ناخوشی روانی رنج میبرد؛ اما هنوز نتوانسته مشاوره دریافت کند. او میافزاید: «به نزد مشاوره یا روانپزشک مراجعه نکردم؛ چون که بودجه و شرایطش مساعد نبود؛ به دلیل مشکلات مالی حتا به جلسههای آنلاین اشتراک نتوانستم.»
از میان ۳۰ گفتوگوشونده، ۱۲ تن گفته اند که مشاورهی روانی دریافت کرده اند.
نرگس ۳۵ساله، باشندهی بدخشان که به پرخاشگری دچار بوده، میگوید که پس از دریافت مشاوره در این زمینه اکنون مشکلش تا اندازهای حل شده است. «سه سال به این بیماری دچار بودم؛ به خاطر درمان آن طریق آنلاین و حضوری مشاوره دریافت کردم؛ دو ماه با من همکاری کردند؛ دریافت این مشاورهها نزدیک به ۷۰ درصد برایم سودمند تمام شد.»
گلثوم ۲۳ساله، باشندهی کابل، میگوید: «دوستم یک مشاور برایم پیدا کرد؛ هفتهی بار به گونهی آنلاین جلسه داشتیم؛ برایم مفید تمام شد؛ توانستم استرس و دیگر مشکلاتم را حل کنم؛ اکنون وضعیتم خوب شده است.»
سلاموطندار را در اکس دنبال کنید
شماری از روانشناسان، میگویند که مراجعه به مرکزهای مشاوره و دریافت رهنماییهای تخصصی می تواند به پیشگری و مدیریت بیماریهای روانی کمک کند.
محمدالله، روانشناس، میگوید: «افرادی که دچار بیماری روانی میشوند، ننگ که از اختلال روانی دارند و مراجعه نمیکنند تا این که اختلال به حد شدید میرسد و باعث نقض عملکرد فرد می شود؛ خیلی نیاز است که به جامعه آگاهی زیاد داده شود تا درک درست داشته باشند.»
شرافت زمان امرخیل، سخنگوی وزارت صحت عامه، میگوید که در افغانستان نزدیک به ۵۰۰ مرکز مشاورهی روانی وجود دارد که برای بیماران مشاوره و خدمات درمانی ارائه میکند. او میافزاید: «در تمام مرکزها مشاوران وجود دارد و به گونهی رایگان خدمات ارائه میکنند؛ میزان مبتلایان به ناخوشیهای رانی نیز در مقایسه به گذشته ها ۲۵ درصد کاهش یافته است.»
سالها درگیری، ناداری، ناامنی و دیگر چالشها در افغانستان سبب شده که شهروندان به ناخوشیهای روانی دچار شوند.
