امارت اسلامی در ۱۴۰۳ کوشیده که افغانستان دوباره به ساختار رسمی جامعه‌ی جهانی بپیوندد؛ تلاش‌هایی که به باور حکومت سرپرست، نتیجه‌ی خوبی به دنبال داشته است. «امارت اسلامی افغانستان در عرصه‌های سیاسی و دیپلماتیک پیش‌رفت‌های مهمی داشته است.»
حمدالله فطرت، معاون سخن‌گوی امارت اسلامی، می‌گوید که در ۱۴۰۳ در دایره‌ی گسترش روابط خارجی، حکومت سرپرست دست‌آوردهای قابل توجهی داشته است. به گفتهی او، در این سال ده‌ها دیپلمات افغان از سوی کشورهای مختلف پذیرفته شده اند.
در این سال، دیپلمات‌های امارت اسلامی در کشورهای مختلفی مانند مالزیا، ترکیه، پاکستان، ایران، اوزبیکستان، ترکمنستان، قزاقستان، روسیه، چین، عربستان سعودی و امارات متحده‌ی عربی پذیرفته شده اند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
هم‌چنان در ۱۴۰۳، سه کشور اعتبارنامه‌های سفیران امارت اسلامی را دریافت کردند. «در اواخر ماه آگست، بلال کریمی به عنوان سفیر در چین منصوب شد. در پانزدهم اکتبر، محترم عبدالغفار بحر به عنوان سفیر در اوزبیکستان تعیین شد. هم‌چنان در نومبر، بدرالدین حقانی به عنوان سفیر در امارات متحده‌ی عربی معرفی شد.»
افزون بر این، در ۱۴۰۳ سفارت عربستان سعودی در کابل فعالیت خود را از سر گرفت و در سوی دیگر، سفارت افغانستان در انقره نیز به امارت اسلامی سپرده شد. در این سال، مقام‌های امارت اسلامی به ۵۱ کشور سفر کرده و با مقام‌های این کشورها در باره‌ی گسترش روابط دوجانبه و چندجانبه دیدار و گفت‌وگوهایی داشته اند.
حمدالله فطرت، می‌گوید که در ۱۴۰۳ نمایندگان امارت اسلامی در ۲۵ نشست جهانی شرکت کردند و در حاشیه‌ی این نشست‌ها، با سیاست‌مداران و دیپلمات‌های دیگر کشورها نیز دیدارهایی داشتند. «در سال گذشته، در راستای توسعه‌ی هم‌کاری‌ها و تعاملات، برای مقام‌های امارت اسلامی زمینه‌ی سفر به ۵۱ کشور و دیدار با سران و مقام‌های عالی‌رتبه‌ی دیگر کشورها فراهم شد. این سفرها شامل کشورهایی مانند قطر، ترکیه، هند و ایران بودند.»
با وجود تلاش‌های امارت اسلامی در ۱۴۰۳ برای بیرون‌شدن از انزوای بین‌المللی، هم‌چنان هیچ کشوری حکومت سرپرست را به رسمیت نشناخته است. آگاهان مسائل سیاسی، باورمند اند که تحریم‌های اقتصادی، فشارهای دیپلماتیک و نگرانی‌های امنیتی و حقوق‌بشری، مانع از پذیرش امارت اسلامی در جامعه‌ی جهانی شده است.
سلیم پیگیر، آگاه مسائل سیاسی، در این باره می‌گوید: «امارت اسلامی آن تعهدهایی را که به مردم افغانستان داده بود و مردم از دولت تقاضا داشت؛ عملی نشد. جامعه‌ی جهانی ما را به رسمیت نشناخت، انتقادهای زیادی در شورای امنیت سازمان ملل متحد هم‌چنان از ما جریان دارد، حکومت قانون‌مند نشد؛ یعنی از سرپرستی بیرون نشد.»
برخی دیگر از آگاهان مسائل سیاسی، به این باور اند که بدون ایجاد تغییرات اساسی در سیاست‌های داخلی به ویژه در زمینه‌ی حقوق زنان و تشکیل دولت فراگیر، امارت اسلامی هم‌چنان با درهای بسته در عرصه‌ی بین‌المللی روبه‌رو خواهد بود.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در سوی دیگر، به گفتهی عزیز استانکزی، دیگر آگاه مسائل سیاسی، امارت اسلامی با این که دست‌آوردهای خوبی در بخش گسترش روابط خارجی‌اش داشته؛ اما هنوز راه درازی را برای پیوستن به جامعه‌ی جهانی پیش رو دارد.
او می‌گوید: «امیدوار استیم که در آینده روابط حکومت سرپرست با کشورهای مختلف بهبود یابد. هم‌چنان امارت اسلامی در جهت به‌رسمیت‌شناخته‌شدن و پذیرش نماینده‌‌اش در سازمان ملل متحد، گام‌های عملی بردارد تا چالش سیاسی که فعلاً افغانستان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، حل شود.»
هرچند امارت اسلامی در ۱۴۰۳ در راستای گسترش روابط دیپلماتیک تلاش‌های بسیاری انجام داده؛ اما به دلیل نپذیرفتن خواست‌های جهانی در بخش حقوق بشر و ساختار سیاسی افغانستان، نتوانسته به مشروعیت بین‌المللی دست یابد؛ رویکردی که دورنمای روابط حکومت سرپرست با جامعه‌ی جهانی را در ابهام قرار داده است.
