دو روز پس از زمینلرزهی سمنگان، شماری از آسیبدیدگان این رویداد، میگویند که هنوز به امکانات نخستین زندگی دسترسی ندارند.
شجاع، باشندهی ولسوالی خُلم سمنگان، میگوید که دسترسینداشتن به سرپناه دایمی و مواد خوراکی از مهمترین مشکلات در برابر آنها است. او میافزاید: «تا هنوز نهادهای مختلف سروی کردند و هیچ کمکی دریافت نکردیم؛ در زلزله ما چندین خانهی خود را از دست دادیم و شب را در بیرون در فضای باز با کودکان سپری کردیم.»
محمدظاهر، آسیبدیدهی دیگری از زمینلرزهی سمنگان، میگوید که شماری از زلزلهزدگان در فضای باز زندگی میکنند. «ما به یک خیمه نیاز داریم؛ دیشب در بیرون خواب کردیم؛ خانههای ما ویران شده؛ از ترس نمیتوانم داخل خانه شویم. امروز صبح از ترس نتوانستم حتی داخل خانه چای صبح را بخورم.»
این زلزلهزدگان، خواستار توجه حکومت و نهادهای امدادرسان برای رسیدگی به مشکلات شان اند.
با این همه، دادخدا خادم، معاون والی سمنگان، میگوید که تلاشها برای فراهمکردن سرپناه دایمی و جذب کمکهای انساندوستانه به زلزلهزدگان ادامه دارد. «برای خانوادههای در این زمینلرزه شهید داشتند از سوی امارت اسلامی پول نقدی کمک شده است؛ برای زخمیها مواد خوراکی و خدمات صحی، البسه و سایر موردها در حال تهیهشدن است.»
در ۱۲ عقرب زمینلرزهی به بزرگی ۶.۳ درجهی ریشتر شمال افغانستان را لرزاند که در نتیجهی آن ۲۰ تن جان باخته و بیش از ۳۲۰ تن زخمی شدند.
