درس‌های دانش‌گاه‌ها بی‌حضور دانش‌جویان دختر آغاز شد

امروز نخستین روز سال تحصیلی جدید در افغانستان است؛ نخستین سال در تاریخ دو دهه‌ی گذشته که دانش‌جویان دختر، اجازه‌ی راه‌یافتن به دانش‌گاه‌ها را ندارند. با وجود هشدارهای جهانی در برابر بازداشتن دختران از آموزش و تحصیل، امارت اسلامی هیچ گونه انعطاف‌پذیری‌ای از خود نشان نداده و ده‌ها هزار دانش‌جوی دختر در افغانستان را در سردرگمی قرار داده است.

امینه محمد: امارت اسلامی به منع آموزش دختران فوری پایان دهد

امینه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل، گفته است که محرومیت دختران از آموزش در افغانستان، باید فوری پایان یابد. بانو محمد در پیامی که توسط صندوق جهانی سازمان ملل متحد برای آموزش در شرایط اضطراری و بحران پخش شده، افزوده که بیش از ۵۰۰ روز است امارت اسلامی در افغانستان حق آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را انکار کرده است.

«تلاش‌ها در راستای اقناع امارت اسلامی برای رعایت حقوق زنان بی‌نتیجه بوده است»

از زمان روی‌کارآمدن دوباره‌ی امارت اسلامی در افغانستان و فروپاشی جمهوری، وضعیت زنان افغان و حق کار و آموزش آنان، همواره یکی از موارد نگران‌کننده بوده و در راستای درنظرگرفته‌شدن آن از سوی امارت اسلامی تلاش‌های بسیاری در داخل و بیرون از کشور صورت گرفته؛ اما تا کنون امارت اسلامی در برابر این تلاش‌ها نه تنها که موضعش را تغییر نداده؛ بل محدودیت‌ها در برابر زنان را بیش‌تر نیز کرده است.

برای پاک‌سازی افغانستان از مواد منفجرناشده‌ی به‌جامانده از جنگ، سالانه به ۵۰ میلیون دالر نیاز است

نورالدین رستم‌خیل، رییس انسجام و هم‌آهنگی ماین‌پاکی وزارت دولت در امور رسیدگی به حوادث، به سلام‌وطندار می‌گوید که اکنون ۱۵۰۰ کیلومترمربع ساحات پاک‌سازی‌نشده از مواد انفجاری در افغانستان وجود دارد که برای پاک‌سازی آن، سالانه به ۵۰ میلیون دالر نیاز است.

پناه‌بردن به مرگ از زندگی؛ در هفت ماه ۶۲ تن در ۲۰ ولایت خودکشی کرده اند

بر اساس گزارش‌های پخش‌شده از خودکشی در رسانه‌ها، در هفت ماه گذشته، ۶۲ تن که شامل ۴۴ زن و ۱۸ مرد می‌شود، در ۲۰ ولایت با روش‌های متفاوت به زندگی شان پایان داده اند. در میان ۶۲ مورد خودکشی، فاریاب و غور به ترتیب با ۱۸ و ۱۶ مورد، بیش‌ترین رقم را به خود اختصاص داده اند.

ناداری و غم بی‌سرپناهی؛ «هیچ چیزی نداریم، آیا این زندگی است؟»

شماری از خانواده‌ها در دل پایتخت، زمستان را در خانه‌هایی بدون در و پنجره و دست‌رسی‌داشتن به هیچ گونه امکانات گرمایشی سر می‌کنند. ۱۵ خانواده در اردوگاه/کمپ «تجوا» در چهارراه «گل‌سرخ» شهر کابل، در اتاقک‌هایی بدون در و پنجره و سقف‌های شکسته، شب‌وروز شان را می‌گذرانند.

نشست امنیتی مونیخ؛ وزیران خارجه‌ی زن خواستار رفع محدودیت‌ها بر زنان افغان شدند

پنجاه‌ونهمین نشست امنیتی سه‌روزه‌ی مونیخ با حضور رییسان جمهور ۴۰ کشور و وزیران امور خارجه‌ی ۹۰ کشور از منطقه و جهان در شهر مونیخ آلمان برگزار شد. بررسی وضعیت سیاسی و حقوق زنان در افغانستان، یکی از مهم‌ترین محورهای این نشست بود.

فعالان مدنی زن: زندگی را با ترس می‌گذرانیم

کمیسیون منحل‌شده‌ی حقوق بشر افغانستان، در واکنش به بازداشت نرگس سادات، فعال مدنی و اسماعیل مشعل، استاد دانش‌گاه، گفته که این بازداشت‌ها سبب شده است که فعالان مدنی به ویژه فعالان حقوق زن، در وضعیت دشواری به سر ببرند.

«برایم کار پیدا نمی‌شود؛ چون می‌گویند ناشنوا هستی!»

«زمانی که دو فرد شنوا با یک‌دیگر صحبت می‌کنند؛ از یک طرف حس حسادت به من پیش می‌آید و در برخی وقت‌ها که فهمیده نمی‌توانم آیا آنان در باره‌ی من حرف می‌زنند یا کس دیگری، برایم رنج‌آور است.» این حرف‌های امین‌الله است؛ پسری که ۱۷ سال می‌شود هیچ صدایی را نشنیده است.

مهاجر افغان: یک هفته در راه بودیم و شب‌ها در کوه می‌خوابیدیم

شماری از شهروندان افغانستان که پس از فروپاشی جمهوری به گونه‌ی غیرقانونی راهی کشورهای همسایه و منطقه شده اند، یافتن لقمه‌نانی را تنها دلیل پیش‌گرفتن راه مهاجرت عنوان می‌کنند. قدیراحمد که چند باری از راه‌های غیرقانونی به ایران و ترکیه سفر کرده است، می‌گوید که دشواری‌های این مسیر، هنوز مانند کابوسی در برابر چشمانش قرار دارد.

مولوی عبدالحمید: امارت اسلامی به زنان اجازه‌ی آموزش را بدهد

پس از وضع محدودیت‌ها بر آموزش زنان از سوی امارت اسلامی، امام جمعه‌ی اهل سنت زاهدان ایران بار دیگر به ممنوعیت آموزش زنان در افغانستان پرداخته است. مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی، روحانی پرنفوذ سنی‌مذهب در زاهدان ایران، روز جمعه، ۲۸ دلو، در خطبه‌ی نماز جمعه از امارت اسلامی خواسته است که به زنان اجازه‌ی آموزش را بدهد.

اوچا: شش میلیون تن در افغانستان با ناامنی اضطراری غذایی روبه‌رو اند

هم‌زمان با گسترش دامنه‌ی ناداری و شکایت شهروندان از دست‌رسی‌نداشتن به غذای کافی، اوچا گفته است که هم‌اکنون شش میلیون شهروند افغانستان، ناامنی اضطراری غذایی را تجربه می‌کنند. وحید‌الله، کارگر در جاده‌ی میوند شهر کابل، می‌گوید ناداری سبب شده است که نتواند نیازهای غذایی خانواده‌اش را به گونه‌ی کامل فراهم کند.

سرپرست خانواده‌ای در ارزگان: تمام سال چپلی خود را به پای یتیمانم پوشانده‌ام

گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.