بررسیهای اخیر نشان داد که تقریباً ۹۰ درصد خانوادهها در افغانستان دستکم یک تلفن همراه دارند و حدود ۴۰ درصد آنها به اینترنت وصلاند. در حالی که در اعتراضات سنتی تلاش میشود دولت افغانستان در برابر مردم پاسخگو شود، هدف فعالیتها در رسانههای اجتماعی مخاطب ابراز نگرانی شهروندان جامعه بینالمللی است.
طالبان در جریان نُه دور مذاکره، باری با شماری که از کابل رفته بودند، در مسکو دیدار کردند که همه نمازخواندن آنان را پشت یک طالب به خاطر دارند. در این دیدار، شماری از نمایندهگان رسانهها نیز حضور داشتند و برای طالبان تریبون دادند و چهرههای بیشتر این گروه در رسانهها را آفتابی کردند.
ارگ ریاست جمهوری اعلام کرد که رئیسجمهور دستور فوری رسیدهگی به قضیۀ تجاوز جنسی گروهی بر یک دختر در ولایت بلخ را صادر کرده است.
حکومت ترامپ برای اجرای بهتر توافق ۲۹ ماه فبروری با طالبان، درخواست این گروه برای آزادی نورزی و متباقی زندانیان طالبان در گوانتامو را مورد بررسی قرار داده است. هدف از این اقدام ادارۀ ترامپ، تشویق طالبان به گفتوگو با حکومت افغانستان است.
شماری از مهاجران کشور مقیم آلمان از وجود فساد، سهلانگاری، بیتوجهی و برخورد نادرست در سفارت افغانستان در برلین شکایت دارند.
صبح امروز (سهشنبه، ۲۸ اسد/مرداد) همزمان با برگزاری مراسم صد و یکمین سالروز استرداد و استقلال افغانستان، کابل گواه برخورد چندین موشک بود.
مسئولان امنیتی ولایت غور از سقوط ولسوالی مرغاب این ولایت به دست طالبان خبر میدهند.
هیأت مذاکرهکنندۀ حکومت به سلاموطندار میگوید که بنا بر دلایل ناروشن، گفتوگوهای بینالافغانی که قرار بود به تاریخ ۲۶ اسد در دوحه برگزار گردد، به تعویق افتاده است.
مسئولان فرماندهی پولیس کابل میگویند که دو محافظ عضو شورای ولایتی کابل که چند روز پیش خواجه رفیعالله صدیقی، مدیرمسئول تلویزیون خورشید را لتوکوب کرده بودند، بازداشت شدهاند.
یکی از نگاههای بیرونی نسبت به روایتهای ممزوج در افغانستان اثریست به نام «پس از طالبان ملتسازی در افغانستان» از جمیز دابینز که توسط عارف سحر به فارسی ترجمه شده است.
اولین شکل مقاومت سیاهان آمریکا، توسط بردهها شروع شد. آنها از ایالات جنوبی فرار میکردند و به ایالات شمالی میرسیدند. در نتیجۀ این فرارها، برای دستگیری این بردگانِ فراری جایزههای کلانی مقرر میشد. علیرغم اینها، تا سال ۱۸۶۰، چهارصدهزار برده گریختند. بهقولِ دیوید والدسترایکر، «عملِ به فرار، بهخودیخود ایدۀ بردگی را بهچالش میکشید.»
ترامپ رئیسجمهور آمریکا نمونهای کوچک از این مستبدان است. او زمامدارِ کشوریست که بهلحاظِ تاریخی خود را هواداِر آزادی دانسته است؛ که البته همیشه اینطور نبوده است. تا امروز، با ساختوپاختِ جمهوریخواهانْ او کمابیش لجامگسیخته حکومت کرده است. حالا انتخابات در راه است و او محبوبیتی ندارد، برای همین بهدنبالِ راهی برای پیروزی دستوپا میزند. و اگر معنایش پایمالکردنِ آزادیهای آمریکایی باشد، اشکالی هم ندارد.
عوامگرایی یا پوپولیسم پدیدۀ نسبتا سادهایست. رهبرانِ پوپولیست چیزهایی را که مردم دوست دارند بشنوند، به آنها میگویند، و همیشه هم رأیِ آنها را مالِ خود میکنند. رهبرانِ پوپولیست معمولا قبل از آنکه مردم متوجهِ دروغهایشان شوند، یا میمیرند یا بازنشست میشوند، یا به یک دیکتاتور بدل میشوند. ولی وقتی مصیبتی ناگهانی مثل بحران جاری کووید ۱۹ بروز میکند، نواقصِ پوپولیسم هم بلافاصله آشکار میشود.
ظاهرا بعد از حملاتِ ۱۱ سپتامبرِ ۲۰۰۱ به آمریکا بود که شکوفایی داستانهای ویرانشهری آغاز شد و در سال ۲۰۱۰ سر به فلک کشید؛ دورهای که رمانهای «بازیِ گرسنگی» اثرِ سوزان کالینز به موفقیت فراوانی دست یافت. اما آیا فیلمها و داستانهای ویرانشهری تندروی و رادیکالیسم را در جهان واقعی تقویت میکنند؟
