این جا کارگاه فراگیری حرفههای خیاطی، مرغ‌داری و ترمیم موبایل برای افراد دارای معلولیت و کودکان بی‌سرپرست در غزنی است؛ جایی که همه سرگرم فراگیری حرفه هستند و پای درس‌ها و انجام کارهای عملی استادان در این کارگاه نشسته اند.
اسماعیل، جوانی دارای معلولیت و رو‌ح‌الله، کودک بی‌سرپرست که حرفههای ترمیم موبایل و آموزش خیاطی را در این کارگاه فرا می‌گیرند، از فراهم‌شدن این فرصت آموزشی خرسند اند. آن‌ها، می‌گویند که با فراغت از این کارگاه می‌توانند برای تأمین نیازمندی‌های اقتصادی خود و خانواده‌های شان در بازار کار کنند.
افرادی که در این کارگاه آموزش حرفههای فنی درس می‌خوانند، خواهان ادامه‌ی فعالیت این گونه کارگاه‌های آموزشی در غزنی اند و می‌گویند که با توجه به میزان بلند افراد دارای معلولیت و کودکان بی‌سرپرست در جامعه، فعالیت این گونه مرکزها باید ادامه داشته باشد.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
میراجان، یکی از دانش‌آموزان حرفه‌ی ترمیم موبایل در این کارگاه آموزشی، می‌گوید: «این پروژه را به ما مهیا کرده اند. کسانی که یتیم اند، در این جا آموزش می‌بینند. بسیار تشکر می‌کنیم و خواهش‌مندیم که این دوره در غزنی ادامه داشته باشد.»
مسئولان نهاد خصوصی داخلی «دست‌های کمک برای پیش‌رفت و ترقی»، می‌گویند که هم‌اکنون ۱۰۰ تن از افراد دارای معلولیت، کودکان بی‌سرپرست و زنان بی‌بضاعت در سه حرفه‌ی جداگانه‌ی شش‌ماهه در کارگاه آموزشی این نهاد در شهر غزنی، سرگرم آموزش اند.
مجیب‌الرحمان سادات، مسئول ولایتی نهاد «دست‌های کمک برای پیش‌رفت و ترقی» در غزنی، به سلام‌وطندار می‌گوید که تلاش‌ها برای گسترش این برنامه‌ی آموزشی در سطح ولسوالی‌های غزنی نیز جریان دارد.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در همین حال، زبیراحمد احمدزی، آموزگاری که در این کارگاه حرفه ترمیم موبایل را به دانش‌آموزانش تدریس می‌کند، به سلام‌وطندار می‌گوید که فراگیری این حرفه، برای خودکفایی اقتصادی افراد دارای معلولیت و کودکان بی‌سرپرست، مؤثر است و آنان با فراغت از این کارگاه، می‌توانند به گونه‌ی مستقل در بازار سرگرم کار شوند.
با این حال، علی‌محمد محمود، معاون ریاست کار و امور اجتماعی غزنی، از فعالیت نهادها در بخش اشتغال‌زایی برای کودکان و خانواده‌های نادار استقبال می‌کند و خواهان آموزش حرفههای بیش‌تر به افراد دارای معلولیت و کودکان بی‌سرپرست از سوی این نهادها در غزنی است.
گفتنی است که چندین دهه جنگ در افغانستان، بر میزان افراد دارای معلولیت و کودکان بی‌سرپرست افزوده و با روی‌کارآمدن امارت اسلامی در سه سال پسین، خواست‌ها بر پشتیبانی از این قشر نسبت به هر زمان دیگری بیش‌تر شده است و این افراد خواهان توجه بیش‌تر حکومت سرپرست و مؤسسه‌های هم‌کار برای توان‌مندسازی و ایجاد فرصت‌های کاری اند.