شماری از دختران در غزنی، از کمخونی رنج میبرند و میگویند که پیامدهای ناشی از کمخونی، آنها را با چالش جدی روبهرو کرده است. آنها، میافزایند که تأمین همیشگی داروی کمخونی به آنها دشوار است.
یاسمین، دخترخانم ۲۰ساله در غزنی است که به گفتهی خودش، کمخونی چندساله او را با مشکل روبهرو کرده و بیشتر وقتها خسته و کمانرژی بوده و دارای نشانههایی از کمخونی روی جلدش است.
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
او، میگوید: «چند سال است که من از کمخونی رنج میبرم. همیشه خسته هستم، کمکم سردردی دارم، کمخون که میشوم، خودم میفهمم، جلد و پوستم خشک میشود، تشنگی زیاد دارم. زیاد معلومات هم ندارم که چه باید بخورم، حالا هم میبینی رنگم زرد است، انرژی ندارم.»
زهرا و گیتی، دو باشندهی دیگر غزنی که به کمخونی دچار هستند، میگویند که دسترسی به داروی کمخونی در مرکزهای صحی دولتی، دشوار است.
زهرا، میگوید: «دو-سه ماه بعد حتماً کمخونی پیدا میکنم، باز داروهای کمخونی که میخورم، خوبتر است. در کلینیک ما داروهای کمخونی نمانده، حالا آمدم که داکترصاحب به من دارو بدهد. کمخون که میشوم، خودم میفهمم سردرد میشوم، دستهایم بیخی حرکت ندارد.»
گیتی، نیز میگوید: «خواست ما از دولت همین است که تابلیتهای کمخونی را به مردم رایگان توزیع کند. در شفاخانه که میروی، چند دانه تابلیت را با صد رقم جنجال میدهد که در دو روز خلاص میشود. شفاخانهها و کلینیکهای دولتی باید دوا زیاد داشته باشد.»
با این حال، محمداشرف صاحبزاده، پزشک در غزنی، میگوید که کمخونی در میان دختران عاملهای گوناگون دارد. از عاملهای آن میتوان به تغذیهی نادرست و قاعدگی میان آنها اشاره کرد.
سلاموطندار را در اکس دنبال کنید
صاحبزاده، میافزاید: «دخترخانمها در هر ماه، همان حالت پریودی یا عادت ماهواری که نزد شان ایجاد میشود، میتواند که ضایعاتی را نزد شان ایجاد کند و همچنان تغذیهی ناکافی، تغذیهی ناسالمی که در جامعه مروج است، نبود آهن و فولیک اسید است. دوم این که بیشتر بیپروایی خود مردم است؛ مریض تا این که زیاد خون ضایع نکند، پیش داکتر مراجعه نمیکند؛ معاینات لابراتواری در نزد شان صورت نمیگیرد. این کمخونیها با گرفتن دارو یا گرفتن تابلیت و همچنان با گرفتن غذاهای مناسبی که منبع اساسی خونساز است در داخل وجود خود ما و شما، این ضرورت تکافو میشود انشاءالله.»
گفتنی است که کمخونی، از بیماریهای رایج در جهان سوم است؛ اما دختران به دلیلهای ژنتیکی و هورمونی، بیشتر در برابر این بیماری قرار دارند؛ چیزی که برای مبارزه با آن، به برنامههای آگاهیدهی و حمایتی وزارت صحت عامه نیاز است.