شماری از دام‌داران در غور، می‌گویند که با روش‌های معیاری پروسس فرآورده‌های لبنی آشنایی ندارند و این مشکل، میزان درآمد و کیفیت محصول شان را کاهش داده است.
گل‌احمد، دام‌دار در غور، می‌گوید که استفاده از روش‌های سنتی برای پروسس فرآورده‌های لبنی و نبود بازار فروش برای آن، درآمدش را کاهش داده است. او می‌افزاید: «ما از دام‌ها شیر، پشم، ماست و قیماق به دست می‌آوریم؛ یک کیلوگرام شیر را به ۳۵ افغانی و ماست را به ۴۰ افغانی می‌فروشیم؛ بازار نیست به همین خاطر درآمد درست نداریم.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
غلام حیدری، دیگر دام‌دار در غور، می‌گوید که آشنایی‌نداشتن با روش‌های معیاری پروسس فرآورده‌های لبنی و دست‌رسی‌نداشتن به ابزارهای آن، کیفیت محصولش را کاهش داده است. به گفته‌ی این دام‌دار، «آگاهی در بخش پروسس لبنیات نداریم؛ به گونه‌ی سنتی فرآورده‌های لبنی را گردآوری و پروسس می‌کنیم؛ ما ابزار هم در اختیار نداریم و این کار ما را با مشکل روبه‌رو کرده است.»
این دام‌داران، از ریاست زراعت، آبیاری و مالداری غور و نهادهای بیرونی می‌خواهند که زمینه‌ی فراگیری روش‌های معیاری پروسس فرآورده‌های لبنی را به آنان فراهم کنند.
در سوی دیگر، ضیاالحق جویا، مسئول بخش رسانه‌های ریاست زراعت، آبیاری و مالداری غور، می‌گوید که آنان یک مرکز پروسس فرآورده‌های لبنی را ایجاد و شماری از ابزارهای مورد نیاز را به دام‌داران توزیع کرده اند. «در بخش فروش فراورده‌های لبنی با توجه به امکانات و به کمک نهادهای هم‌کار یک سلسله خدمات را انجام داده‌ایم؛ ایجاد مرکز پروسس لبنیات در شهر فیروزکوه و توزیع ده‌ها بسته وسایل و ابزار پروسس محصولات حیوانی در سطح مرکز و ولسوالی‌ها برای مال‌داران صورت گرفته است.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
شماری از آگاهان مسائل کشاورزی، می‌گویند که برای رشد دام‌داری و افزایش فرآوده‌های لبنی نیاز است تا زمینه‌ی فراگیری روش‌های معیاری پروسس فرآورده‌های لبنی به دام‌داران فراهم شود. شاه‌ولی متوکل، آگاه امور کشاورزی در غور، می‌گوید: «باید کورس‌های آموزشی ایجاد شود که چه گونه شیر را تولید کنند و به فروش برسانند تا علاقه‌مندی به مالداری و کشاورزی بیش‌تر شود؛ در کنار این ابزارهای پروسس برای شان توزیع شود.»
دام‌داری، بخشی بزرگی از اقتصاد افغانستان را تشکیل می‌دهد و بسیاری از شهروندان به ویژه در بخش‌های دوردست سرگرم کار در این بخش اند و از این طریق نیازهای خوراکی و غیرخوراکی شان را فراهم می‌کنند.