خشکسالی؛ آفتی که از چندین سال در ولسوالی فیروزنخچیر سمنگان، حاصلات للمی را تهدید میکرد، اکنون پس از زمینلرزهی پسین و خشکشدن منابع آبی، این تهدید را تشدید کرده است.
باشندگان ولسوالی فیروزنخچیر، از خشکشدن منابع آبی رودخانهای شان خبر میدهند و میگویند که پس از زمینلرزهی پسین، جدا از دهها عامل دیگر، خشکشدن منابع آبی از دیگر دلیلهایی است که اخیراً آنان را وادار به ترک منطقهی شان کرده است.
نوربای، باشندهی روستای «قوشمحله»ی ولسوالی فیروزنخچیر، میگوید: «زلزله خانهها و منابع آبی ما را خشک کرد. آب نبود، مجبور شدیم قریه را ترک کنیم و در این دشت خیمه بزنیم.»
شیرمحمد، قریهدار «قوشمحله»ی این ولسوالی، میگوید که بدون آب ادامهی زندگی به آنان دشوار است و از نهادهای مسئول میخواهد که به آنان چاههای عمیق حفر کنند.
او، میافزاید: «اساسیترین مشکل مردم آب است. حتا این جا هم که آمدهایم، آب سه تا چهار کیلومتر از ما فاصله دارد. خواست ما از امارت اسلامی این است که به ما چاه عمیق حفر و مشکل کمآبی ما را رفع کند.»
سید رسول، دیگر باشندهی این روستا، هم از خشکشدن کامل چاههای مردم سخن میگوید و از حکومت میخواهد که برای آنان آب فراهم کند. «چاههای مردم قاق شده؛ دولت باید به مشکل ما رسیدگی کند.»
این وضعیت را عبدالمنان اسلمی، معاون ولسوال فیروزنخچیر، نیز تأیید میکند: «خشکسالی ۸۰ درصد به کشت و زراعت مردم آسیب رسانده است. گندم، جو، کنجد و شرشم حاصل نمیدهد. حدود ۸۰ درصد مالداری مردم هم آسیب دیده؛ خوراکهی حیوانی وجود ندارد.»
معاون ولسوال فیروزنخچیر، میگوید که کمک نهادهای امدادرسان بسیار محدود بوده و برای پیشگیری از مهاجرت بیشتر مردم، نیاز است مؤسسهها به کشاورزان و مالداران کمک فوری برسانند.
گفتنی است که فیروزنخچیر را پیش از زمینلرزه، خشکسالی نیز تهدید میکرد؛ اما پس از زمینلرزهی اخیر باشندگان این ولسوالی به کمبود کلی آب روبهرو است؛ وضعیتی که میتواند به خالیشدن روستاها از سکنهی انسانها منجر شود.
زمینلرزهی ۶.۳ ریشتری که در نیمهشب دوشنبه، ۱۲ عقرب ۱۴۰۴، بلخ و مناطق اطراف آن را لرزاند، آخرین آسیب را به کشاورزی ولسوالی فیروزنخچیر سمنگان، ولایت همجوار بلخ، وارد کرد. این زمینلرزه که مرکز آن در ولسوالی خلم سمنگان قرار داشت، نه تنها خانهها را ویران کرد، بل منابع آبی منطقه را نیز خشکاند و زندگی صدها خانوار کشاورز را دگرگون کرد.
