دشواری زندگی پس‌ از زمین‌لرزه؛ «شب‌ هوا سرد است و ما می‌ترسیم»

خیمه‌ی لرزانی که زیر بادهای تند پاییزی در کنار یکی از جاده‌های سمنگان برپا شده، امروز سرپناه زنی است که تا پیش از زمین‌لرزه‌ی ۱۲ عقرب، زندگی او و کودکانش رنگ‌وبوی دیگری داشت؛ چهاردیواری امن و بوی نانی که هر روز سه ‌بار در فضای خانه می‌پیچید.

زرغونه، مادر شش کودک و باشنده‌‎ی ولسوالی خُلم سمنگان بیش از سه هفته می‌شود که در یک خیمه‌ی اهدایی کنار جاده زندگی می‌کند؛ جاده‌ای که روزگاری تنها مسیر رفت‌وآمد بود و امروز مکانی برای سرپناه‌اش شده است. کنار خیمه‌ای که در کنار جاده برپا کرده، نشسته و به ره‌گذران چشم دوخته است. با چشمان آشک‌بار می‌گوید آرزو دارد که دوباره به خانه‌اش برگردد، خانه‌ای که حالا چیزی جز ویرانه نمانده است.

این زن با ابراز نگرانی از وضعیت زندگی‌اش می‌گوید: «در کنار سرک و در بین کوچه خیمه زدیم و همین‌جا زند‌گی می‌کنم. خیلی دردناک است. شب‌ها و روزهایی ترس‌ناک را سپری کردیم. بعضی شب‌ها اولادهایم می‌ترسند، دروازه‌های مردم را می‌زنم بسته است کسی باز نمی‌کند.»

با آن‌ که این خیمه‌ پناهی برای زرغونه و کودکانش شده، اما تاریکی شب و نبود امنیت مهمان همیشگی این خانواده است؛ مهمانی ناخواسته که خواب و آرامش را از این مادر و فرزندانش ربوده است. زرغونه می‌گوید با خاموش‌شدن چراغ‌های شهر و خواب‌رفتن مردم، کابوس او و کودکانش تازه آغاز می‌شود؛ به‌طوری‌که با کوچک‌ترین صدای ره‌گذران از خواب می‌پرند. «شب تا صبح خواب ندارم؛ از شبی که زلزله شد تا اکنون. حال هم همان وحشت زلزله در ذهنم است. شمال شود یا صدا بشنوم، اولادهای خود را در آغوش می‌گیرم و می‌گویم خدایا باز زلزله آمد.»

صفا، دختر نُه‌ساله‌ی زرغونه می‌گوید که زندگی در خیمه و هوای سرد برایش دشوار است. «زیر خیمه در سرک زندگی می‌کنیم. در زلزله خانه ما از بین رفته. شب‌ها هوا سرد است و ما می‌ترسیم. یک موتر که تیر می‌شود، می‌ترسیم که ما را نزند. برای ما یک خانه جور کنند که با فکر آرام خواب کنیم.»

اما تنها ویرانی خانه و زندگی زیر خیمه نیست که زرغونه را می‌آزارد؛ او از بی‌توجهی و نابرابری در کمک‌رسانی نیز گلایه دارد و خواستار توزیع عادلانه‌ی این کمک‌ها است. «خواست من همین است که برای ما سرپناه ساخته شود. فقط از خواهرها، برادرها و مادرهای عزیز می‌خواهیم که برای ما یک سرپناه بسازند. کمکی شود که وضعیت زندگی و اقتصادی ما بهتر شود. سه اتاق ما کاملا خراب شده، دست‌کن دو اتاق برای ما بسازند.»

زین‌الله بخاری، معاون ولسوالی خُلم سمنگان، می‌گوید که به دلیل محدودبودن امکانات، برخی خانواده‌های آسیب‌دیده کم‌تر مورد توجه قرار گرفته ‌اند. «ما در سطح ولایت و ولسوالی کمیته‌های ساختیم که برای همه‌ی نیازمندان کمک‌رسانی شود. ما تایید می‌کنیم که در برخی مناطق افرادی باقی مانده ‌اند و کمک نشده است. ما کوشش می‌کنیم از سوی نهادهای مختلف برای این خانواده‌ها کمک دریافت و توزیع کنیم.»

در زمین‌لرزه‌ی ۱۲ عقرب که سمنگان و چندین ولایت شمالی را لرزاند، صدها خانه ویران شد و بسیاری از خانواده‌ها هنوز زیر خیمه‌ها زندگی می‌کنند.