Tag: کودک

چادر چروکیده‌ای را دور سرش پیچیده و لباس‌های نازکش، نمی‌تواند در برابر سرما از او محافظت کند و هر چند ثانیه، سرفه‌اش می‌گیرد. وقتی به حرف‌های مان با هم ادامه دادیم، فهمیدم که او، همه‌روزه از صبح تا تاریک‌شدن هوا این جا می‌نشیند تا بتواند شب با چند قرص نانی که مردم برایش می‌خرند، به خانه برود.

روح‌الله، باشنده‌ی کابل که ۱۰ساله‌ دارد و در حالی که سرگرم گردآوری زباله‌ها از روی خیابان است، می‌گوید که ناداری او را به این کار مجبور کرده تا بتواند کمک‌دست پدرش باشد. او می‌گوید که کاغذها و بتری‌های پلاستیکی را از خیابان گرد می‌آورد و با پولی که از فروش آن به دست می‌آورد، در تأمین نیازهای خانواده سهم می‌گیرد.

سمیر ۱۴ساله که همه‌روزه از صبح تا پس از شام در ده‌افغانان شهر کابل برای موترهای شهری، مسافر صدا می‌زند، می‌گوید که پدرش در جنگ‌‎های داخلی معیوب شده و توانایی کار‌کردن را ندارد؛ از این رو، او ناگزیر است به جای رفتن به مکتب، کار کند و نان خشک‌وتری برای خانواده فراهم کند. «صبح ساعت‌های هشت تا ناوقت شب، در جاده‌های پایتخت برای موترهای لینی مسافرگیری می‌کنم، تا بتوانم برای خانواده‌ام نانی پیدا کنم.»