رنج زندگی برای زنان دارای معلولیت؛ «مردم فکر می‌کنند آویزان شان استیم، به همی خاطر ما را نمی‌پذیرند»
«هیچ زندگیم آسان نشد، هیچ عادت نکدم؛ ای پایم بزرگ‌ترین رنج زندگیم بوده.» این حرف‌های زهره است که در دوسالگی انفجار ماین به‌جامانده از جنگ، یک پایش را از او گرفته است. او که ۳۰ سال دارد، می‌گوید که نداشتن یک پا، بزرگ‌ترین رنج زندگی او است که همواره آزارش می‌دهد.