شماری از باشندگان روستاهای مختلف ولسوالی شولگرهی بلخ، در گفتوگو با سلاموطندار میگویند که آسیبهای ناشی از زمینلرزه و ادامهی خشکسالی، زندگی شان را دشوار کرده است. به گفتهی آنها، کمبود آب، ازبینرفتن محصولات کشاورزی و ویرانی خانهها، همزمان آنان را در برابر دو بحران قرار داده است.
غلام حیدری، باشندهی روستای «جرترابی» ولسوالی شولگره، از کاهش شدید منابع آبی و افت تولیدات کشاورزی ابراز نگرانی میکند و میگوید: «در گذشته وضعیت بهتر بود، آب وجود داشت و دهقانی میکردیم. اکنون چند سال است که خشکسالی آمده و کشتوکار امکانپذیر نیست. زمینهای دیمه و للمی به دلیل نبود باران حاصل خوبی نمیدهد و به اندازهای محصول میگیریم که تنها مصارف خود را پوره میکند.»
به گفتهی او، مردم برای تهیهی آب آشامیدنی ناگزیر اند مسیر نیم تا یک ساعت را با الاغ طی کنند؛ مشکلی که بر زندگی تمام خانوادههای روستای «جرترابی» سایه افکنده است.
مولاداد، باشندهی روستای «جلوزی» ولسوالی شولگره که خانهاش در زمینلرزه ویران شده است، از دشواریهای روزهای پسین میگوید. او، بیان میکند که هرچند مبلغی میان ۱۰ تا ۱۲ هزار افغانی کمک دریافت کرده اند؛ اما این مقدار برای بازسازی خانه و رفع نیازهای زمستان پیش رو کافی نیست.
او، میافزاید: «خانهی ما تخریب شده است؛ کودکان ما پس از زلزله ترسیده اند و چندین بز نیز تلف شده است. انجنیران/مهندسان خانه را بررسی کردند؛ اما کمک لازم هنوز نرسیده است. آب آشامیدنی نیز نداریم، چه برسد به این که بتوانیم برای بازسازی خانه آب داشته باشیم.»
محمد صابر، مدیر قریهجات ولسوالی شولگره، میگوید که زمینلرزهی چند هفته پیش به باشندگان این ولسوالی آسیب جدی رسانده است. او، میافزاید: «در زلزلهی اخیر حدود ۵۰ قریه در این ولسوالی آسیب دیده و بیش از ۴۰۰ خانواده به گونهی جدی زیان دیده اند. در نتیجهی این رویداد، دو تن جان باخته و ۴۳ تن زخمی شده اند. افزون بر تخریب خانهها، آذوقهی مواشی مردم نیز زیر خاک مانده است.»
او، خشکسالی را نیز بحرانی جدیتر توصیف میکند و میگوید: «خشکسالی تأثیرات شدید گذاشته است. بارندگی وجود ندارد و زراعت از بین رفته است. حدود ۵۰ درصد مردم للمیکار هستند و نبود باران آنان را با مشکلات بزرگ اقتصادی روبهرو کرده است.»
با این حال، عینالدین فاروقی، معاون ولسوال شولگره، با تأیید کمبود آب آشامیدنی و پیامدهای خشکسالی میگوید که آنان در همآهنگی با ادارههای مربوط تلاش دارند تا روند رساندن آب به روستاها ادامه یابد. او، میافزاید که تنها در مناطق شرق دریا حدود ۳۰ روستا از جمله «شورچه، ارلات، آقچه، دالان، بزبای، سین و الآبه» به شدت به آب آشامیدنی نیاز دارند.
عینالدین فاروقی، تأکید میکند: «مردم برخی قریهها روزانه از فاصلهی پنج تا شش ساعت برای بردن آب به مرکز ولسوالی میآیند. چندین تانکر توسط نهادهای مختلف به قریهها انتقال داده میشود؛ اما با توجه به گستردگی نیازها کافی نیست. ما با مسئولان ریاست احیا و انکشاف دهات و ریاست حوادث در ارتباط هستیم و تلاش میکنیم تا این مشکل به نحوی رفع شود.»
با وجود تلاشهای حکومت و نهادهای امدادرسان، باشندگان ولسوالی شولگره میگویند که کمکها نسبت به نیازهای موجود بسیار محدود است. زمینلرزه خانهها و داراییهای آنان را ویران کرده و خشکسالی زراعت را از بین برده است. در آستانهی زمستان، مردم این ولسوالی همچنان چشمبهراه کمکهایی اند که بتواند بخشی از مشکلات فوری آنان را برطرف کند.
