خشکسالیهای پسین در ولسوالی مارمل بلخ، سالهاست به معضل اصلی زندگی باشندگان این ولسوالی بدل شده است.
باشندگان مارمل، میگویند که خشکسالی نه تنها زمینهای کشاورزی شان را از بین برده، بل باشندگان این ولسوالی را در آستانهی مهاجرت قرار داده است.
قربان، باشندهی مارمل، میگوید که خشکسالیهای پیهم زندگی باشندگان این ولسوالی را متأثر کرده است. او میافزاید: «خشکسالی پسین ۸۰ درصد زندگی مردم را زیر فشار برده است؛ تنها ۲۰ درصد زمینها آبی و باقی للمی است؛ حاصلات للمی در این چند سال زیر صفر است. اگر خشکسالی ادامه پیدا کند، مردم ناچار میشوند مارمل را ترک کنند.»
حمیدالله، باشندهی روستای هاشمآباد مارمل، میگوید: «زراعت صددرصد آسیب دیده است؛ زمین خشک است، علوفه نیست و مالداری از بین رفته. خشکسالی مشکلات بسیار به مردم وارد کرده است.»
هاشم، دیگر باشندهی مارمل، میگوید که ازبینرفتن کشتزارهای شان وضعیت معیشتیاش را بدتر کرده است.«آب آشامیدنی نیست، علوفه نیست، مواشی آذوقه ندارند. مالداران به مشکل جدی روبهرو استند. کار و غریبی نیست و مشکلات یکی پس از دیگری زیاد شده است.»
با این همه، محمدطاهر، رییس شورای مردمی در روستای بالاسای مارمل، از آسیبهایی میگوید که مستقیماً معیشت مردم را تهدید کرده است: «خشکسالی ۸۰ درصد زندگی مردم ما را فلج کرده است؛ وقتی باران و علوفه نیست، مالداری هم از بین میرود. مردم از ذخیرهها و داراییهای گذشته شان مصرف میکنند.»
دینمحمد، باشندهی سنگر بالای مرمل، میگوید که اگر برای رفع خشکسالی اقدام نشود، وضعیت معیشتی باشندگان این ولسوالی بدتر خواهد شد. «تا حمل کمی وضعیت بهتر است، بعد همه چیز خراب میشود. اگر کمک خداوند نباشد، وضعیت بدتر میشود. همهچیز خشک شده است.»
با افزایش خطر مهاجرت داخلی، نابودی مواشی، کاهش تولیدات و ازبینرفتن منابع درآمد، باشندگان مارمل اکنون بیش از هر زمان دیگر نیازمند اجرای برنامههای بلندمدت و احیای منابع این ولایت است.
