رابرت دیکسن، کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان، پس از سفری به کابل و دیدار با مقام‌های امارت اسلامی، اعلام کرده که یکی از موضوع‌های اصلی این دیدارها، یافتن راه حل بهتر برای آینده‌ی افغانستان بوده است.
دیکسن، در بیانیه‌ای که در حساب کاربری اکس خود پخش کرده، نوشته است: «امیدوارم در سال ۲۰۲۵ راه بهتری پیدا شود. همان طور که با وزرای موقت صحبت کردم، ارزیابی مستقل سازمان ملل متحد و قطع‌نامه‌ی ۲۷۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد چشم‌انداز یک افغانستان امن‌تر و مرفه‌تر را ارائه می‌دهد.»
در قطع‌نامه‌ی ۲۷۲۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد که حدود یک سال از تصویب آن می‌گذرد، پیشنهاد تعیین نماینده‌ی ویژه برای افغانستان از سوی دبیرکل سازمان ملل متحد و ادغام مجدد افغانستان به جامعه‌ی جهانی مطرح شده است.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
این قطع‌نامه بر مبنای گزارش ارزیابی مستقل ارائه‌شده توسط فریدون سینیرلی‌اوغلو، فرستاده‌ی ویژه‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، تدوین شده بود.
این قطع‌نامه به دلیل مخالفت امارت اسلامی، تا کنون اجرای آن عملی نشده است و افغانستان هم‌چنان در بن‌بست ادغام به جامعه‌ی جهانی به سر می‌برد.
با این وجود، ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی امارت اسلامی، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار تأکید می‌کند که سیاست برخی کشورها، مانع تعامل امارت اسلامی با سازمان ملل متحد و دیگر کشورها شده است.
او با استقبال از اظهارات تازه‌ی کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان، می‌گوید: «افغانستان هم می‌خواهد که با کشورها روابط خوب داشته باشد. چیزی را که سدراه می‌بینیم، این است که پالیسی‌های برخی کشورها عقده‌مند است که نگذاشته امارت اسلامی با سازمان ملل متحد و برخی کشورهایی که باقی مانده است، روابط نرمال داشته باشد. این که بریتانیا هم‌چون یک چیزی را پیشنهاد می‌کند، گپ خوبی است، باید عملی شود.»
شماری از آگاهان روابط بین‌الملل، نیز نسبت به تغییرهای احتمالی در وضعیت سیاسی افغانستان و پایان بن‌بست کنونی، ابراز امیدواری می‌کنند.
عنایت‌الله همام و ولی فروزان، دو آگاه روابط بین‌الملل، می‌گویند که اظهاراتی مانند تأکیدهای کاردار سفارت بریتانیا برای افغانستان، نشان‌دهنده‌ی انعطاف جهان برای بیرون‌کشیدن افغانستان از وضعیت کنونی است.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
عنایت‌الله همام، می‌گوید: «فکر می‌کنم که یک نقطه‌ی برگشت با روی‌کارآمدن محافظه‌کاران جدید در امریکا، تغییر فضای سیاسی جهان و رشد قطب‌های جهانی هژمونی‌های حاکم در سیاست جهانی را وادار به این ساخته است که در کل در مورد مسائل جهانی به ویژه در مورد مسئله‌ی افغانستان از خود انعطاف نشان دهند.»
ولی فروزان، نیز می‌گوید: «نیروی حاکم در افغانستان طالبان/امارت اسلامی اند و آن‌ها نخواسته باشند، هیچ تصمیمی عملی نیست. برای همین، نماینده‌ی خاص نمی‌تواند در مورد افغانستان تعیین شود؛ چون اگر این‌ها اجازه ندهند، حتا به افغانستان سفر کرده نمی‌توانند.»
در حالی که در بیشتر از سه سال گذشته، تلاش‌های پراکنده‌‌ی زیادی برای پایان‌دادن به انزوای افغانستان و ادغام مجدد این کشور در جامعه‌ی جهانی صورت گرفته؛ اما هنوز این تلاش‌ها راه به جایی نبرده است.
