ده‌ها زن در یک شرکت دوخت پوشاک و صنایع دستی در روستای «عشق‌آباد» ولسوالی جبلالسراج پروان، گرد هم آمده اند و برای رسیدن به خودکفایی خود و رشد اقتصادی محلی هرچند در مقیاس کوچک کمک کنند. این شرکت زیر نام «الماس» توسط پنج زن کارآفرین شش ماه پیش به هزینه‌ی ۲۲۰ هزار افغانی ایجاد شده است و اکنون، ۱۵۰ زن دیگر در آن سرگرم دوخت پوشاک زنانه، کودکانه و تولید صنایع دستی اند.
فضیله سادات، یکی از پنج عضو رهبری این شرکت، می‌گوید که در میان کارمندان این شرکت، افزون بر زنان نان‌آور، دختران خانه، دانش‌جویان و دانش‌آموزان بازمانده از آموزش نیز حضور دارند و تلاش دارند حرفه‌ای را بیاموزند. «شش ماه شده که فعالیت خود را آغاز کرده و با هزینه‌ی ۲۲۰ هزار افغانی توسط پنج بانو ایجاد شده است. در شرکت تولید لباس، جدا از تولید لباس، انتقال مهارت نیز می‌شود که ۱۵۰ شاگرد و ۱۰ استاد کار داریم. تولیدات ما از قبیل گندهای افغانی، لباس‌های محفلی و طفلانه و صنایع دستی از قبیل رومیزی، مهره‌بافی و گراف می‌باشد.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
بانو سادات، می‌افزاید که اگر حکومت و نهادهای بین‌المللی به این شرکت فرصت‌های بازاریابی و اشتراک در نمایش‌گاه ها را فراهم و برای خرید دستگاه‌های به‌روز از آن پشتیبانی مالی کند، این شرکت می‌تواند دامنه‌ی فعالیتش را به دیگر ولایت‌ها نیز گسترش دهد. او، در این باره می‌گوید: «تولید ما را نه تنها به بازار جبلالسراج پروان، به مرکز و حتا کابل می‌برند و حتا ما نمونه‌های کاری خود را به خارج از کشور روان کرده‌ایم. زمینه‌ی برگزاری نمایش‌گاه‌ها را فراهم کنند تا تولیدات خود را به جهان نمایش بدهیم.»
این شرکت دوخت لباس و صنایع دستی، مکانی شده به زنان و دخترانی که در کنار درآمدزایی و یادگیری حرفه، ساعت‌هایی را از استرس و فشار روانی زندگی دور بمانند و تنها به کار بیندیشند.
بهاره کریمی، یکی از کارآموزان در این مرکز، می‌گوید از این که می‌تواند در کنار زنان متشبث کار کند، احساس خرسندی دارد و بودن در این جا، سبب شده است که امیدی از میان ناامیدی‌اش سبز شده و ادامه‌دادن برایش ساده‌تر شود. «ما شش ماه شده که در این شرکت هستیم. پس از روی کارآمدن، این شرکت بسیار تأثیر خوب و مثبت بر روان ما گذاشته و هم‌چنان صنایع دستی خود را توانستیم به داخل و خارج کشور صادر کنیم. خواست ما از دولت این است که ما را از نظر اقتصادی حمایت کند تا بتوانیم محصولات و تولیدات خود را به جهانیان پیش‌کش کنیم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
فاطمه رحمانی، کارآموزی دیگری در این شرکت، می‌گوید که کار در این شرکت نه تنها سبب ازمیان‌رفتن افسردگی‌اش شده، بل این آرزو را در او ایجاد کرده که بخواهد خودش روزی چنین شرکتی را راه بیندازد. «خیلی در روح‌وروان ما تغییرات آمده. هدف ما از کارکردن در این مرکز این است که مردم افغان‌زمین دیگر از لباس‌های خارجی استفاده نکنند و خواست ما از دولت و نهادهای حامی زنان این است که ما را حمایت کنند. می‌خواهم به نمایندگی از تمامی بانوان کارآموز این مؤسسه بگویم که ما آرزوی این را داریم که در آینده مثل استادان مان یک مرکز را راه‌اندازی کنیم.»
بر بنیاد آمار ریاست صنعت و تجارت پروان، نزدیک به ۵۰۰ زن متشبث در شرکت‌های تولیدی زیر نظر این ریاست فعالیت دارند. این زنان، در حالی که محدودیت‌های دست‌وپاگیر بسیاری روی زندگی زنان سایه انداخته، از تلاش دست برنداشته اند و با امیدواری به آینده‌ی روشن، برای رسیدن به خودکفایی و خدمت‌رسانی به دیگران گام برمی‌دارند.
