برخی از خانوادهها در سمنگان که در زمینلرزه عزیزان شان را از دست داده اند، میگویند که به لحاظ روانی نیز آسیب دیده اند.
مرجان ۳۸ساله، یکی از باشندگان ولسوالی خلم سمنگان، از آن چه هنگام زمینلرزه بر او و کودکانش گذشته، به عنوان یک کابوس یاد میکند. این زن که اکنون با فرزندانش در یک ساختمان مکتب شبوروز را سپری میکنند، میگوید که با گذشت دو شبانهروز از این رویداد، هنوز هم سایهی وحشت و اندوه این فاجعه بر چهرهی کودکانش نمایان است و آنان جرأت رفتن به خانه را ندارند. او، به سلاموطندار میگوید: «شبی که زلزله شد، سه فرزندم زیاد ترسیده بودند، به زور از دست شان گرفته از خانه بیرون کردم. دختر خُردم هنوز هم میترسد جرأت نمیکند خانه برود.»
مرجان که شب نخست زمینلرزه را با دخترانش در باغ سپری کرده، میگوید که شب دوم را «زیر برنده، در باران و شمال سپری کردیم.» او با اشاره به دشواری فعلی زندگی شان، خواستار کمک مالی است.
عبدالغفار، یکی دیگر از باشندگان ولسوالی خلم که در زمینلرزه آسیب دیده، از نداشتن سرپناه و نبود امکانات نخستین زندگی ابراز نگرانی میکند. این مرد میگوید؛ کمکهایی که تا اکنون برای آسیبدیدگان توزیع شده، شبیه قطره در دریا است. او خواهان کمکهای بیشتر برای آسیبدیدگان است.
عبدالغفار، میگوید: «یک مقدار کمک نقدی برای ما شده؛ اما کم است؛ دیگر چیزی کمک نشده است. از دولت، نهادهای و مؤسسهها میخواهیم برای ما کمک بدهد؛ چون تمام داروندار خود را از دست دادیم.»
مسئولان محلی در ولسوالی خُلم سمنگان، میگویند که تا اکنون شماری از نهادها برای یاریرساندن به خانوادههای آسیبدیده دست به کار شده اند.
خیرالله خیرخواه، شهردار ولسوالی خُلم، میگوید که به ۲۰۰ خانواده از سوی برنامه جهانی غذا و به ۱۰۰ خانواده دیگر از سوی شماری از مؤسسهها خیمه، مواد خوراکی، غذای آماده و پول نقد کمک شده است.
بر بنیاد آخرین آمار وزارت صحت عامهی امارت اسلامی، در زمینلرزهی شمال افغانستان، ۲۷ تن جان باخته اند. به گفتهی این وزارت ۹۵۶ تن دیگر در این زمینلرزه زخمی شده اند.
بامداد دوشنبه زمینلرزهای به بزرگی ۶.۳ ریشتر بلخ، سمنگان، کابل و شماری از ولایتهای دیگر را لرزاند.
بر بنیاد آمار ادارهی ملی آمادگی مبارزه با حوادث، در این زمینلرزه بیش از یک هزار خانهی رهایشی ویران شده است.
