همزمان با اظهارنظر سازمان جهانی بهداشت از نیازمندی ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار شهروند افغانستان به کمکهای بهداشتی در سال روان میلادی، باشندگان شماری از ولایتهای دوردست، از دسترسینداشتن به امکانات درمانی، گلایه دارند.
احمد، باشندهی ولسوالی پلحصار بغلان، میگوید که دسترسینداشتن به امکانات درمانی و کمبود دارو در این ولسوالی، سبب افزایش گونههای بیماریها شده است. او میافزاید: «ما با کمبود دارو و کلینیک روبهرو هستیم به ویژه هنگامی که کودکان ما، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بیمار میشوند، ما مجبوریم از محل به پلخمری، مرکز بغلان، برویم. از حکومت میخواهیم که فوری به این مشکل رسیدگی کند؛ چون مشکلات مردم زیاد است.»
سلاموطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
عبدالجمیل، باشندهی ولسوالی دولتیار غور، نیز میگوید که دسترسینداشتن به خدمات درمانی، سبب شده است که باشندگان این ولسوالی، دهها کیلومتر راه را سفر کنند تا به مرکز غور، برسند.
عبدالجمیل، میافزاید: «ما هماکنون به خدمات صحی و کلینیک، دسترسی نداریم. مردم ۸۰ کیلومتر راه میروند تا به مرکز برسند. خودم شاهد حالتی بودهام هنگامی که خانم همسایهی ما را در زمستان به خاطر مشکل ولادت به شفاخانه بردند، در مسیر شفاخانه، هم خودش و هم نوزادش جان باختند. در کلینیک هم امکانات درست نبود.»
همین گونه، آقاجان، باشندهی ولسوالی سپیری خوست، میگوید که نبود امکانات درمانی در این ولسوالی، آنان را با مشکلات جدی روبهرو کرده است. او میافزاید: «مردم این ولسوالی به دلیل نبود دارو و امکانات درمانی، با مشکلات زیادی روبهرو اند. در این جا یک کلینیک است که امکانات ندارد، همچنان تنها یک یا دو داکتر است که تا حدی مشکلات مردم حل میشود.»
سلاموطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
با این حال، مسئولان وزارت صحت عامه، میگویند که تلاش دارند در سال آیندهی میلادی، به مناطقی که به خدمات درمانی دسترسی ندارند، خدمات ارائه کنند. شرافت زمان، سخنگوی این وزارت، به سلاموطندار میگوید: «متأسفانه در ۲۰ سال پسین، ۵۰ درصد زمینها طوری رها شده که در آن هیچ خدمات صحی به مردم انجام نشده است؛ اما اکنون با آمادهشدن مرکزهای صحی، ما میتوانیم به شمار زیادی از مردم که از امکانات صحی محروم اند، خدمات ارائه کنیم. ما برای سال ۲۰۲۴ نیز برای ارائهی بهتر خدمات صحی، آمادگی داریم.»
گفتنی است که پس از رویکارآمدن امارت اسلامی، سازمانهای جهانی به ویژه سازمان جهانی بهداشت، از شکنندگی نظام بهداشتی افغانستان و محدودیت دسترسی شهروندان به خدمات درمانی، پیوسته ابراز نگرانی کرده اند.