برنامۀ انکشافی سازمان ملل متحد در گزارش تازۀ شاخص توسعه انسانی گفته است که افغانستان از منابع طبیعی پرباری برخوردار است که میتواند منبع اصلی تأمین مالی برای توسعۀ اقتصادی – اجتماعی کشور باشد. بر بنیاد این گزارش، برای اطمینان از پایداری توسعه، نیاز به تعادل بین بهرهبرداری از منابع طبیعی و حفظ محیطزیست و طبیعت است.
تورکیل ستیرنلف، سفیر سویدن در کابل در نشست رونمایی این گزارش میگوید، بشر نیاز به ایجاد ارتباط مثبت و جدی با طبیعت دارد و همه کشورها باید روی مدلهای پیشرفت محیط زیست و استفادۀ مسئولانه از منابع طبیعی با همکاری یک دیگر کار کنند.
عبدالله الدردادی، نمایندۀ برنامۀ انکشافی سازمان ملل برای افعانستان نیز از کشورها میخواهد که با افغانستان برای افزایش معیار شاخص توسعۀ انسانی و رسیدن به اهداف توسعه پایدار کمک کنند.
آقای الدردادی میافزاید: «افغانستان میخواهد به خودکفایی برسد و از کمکها مستفید شود و باید مطمئن شویم که کمکهای بیشتر به این کشور انجام شود.»
به نقل از الدردادی، توسعه در بخشهای محیطی، اجتماعی و اقتصادی میتواند باشد و اگر تمام تمرکز به این فعالیتها متمرکز شود، جهان بهتری خواهیم داشت.
سوارنیم واگلی، یکی از نویسندهگان این گزارش در این نشست میگوید که توفانها، سیلابها، گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی به مرور زمان بر وضعیت سیارۀ زمین تأثیرگذار است و برای گذار از این تأثیرگذاری، باید در هر دورۀ جغرافیایی به توسعۀ بشری توجه شود.
عزتالله صدیقی، معین مسلکی ادارۀ محیط زیست از افزایش فشارها بر زمین خبر میدهد و میگوید که جهان امروز با ازدیاد نفوس، توسعه، تکنالوژی، شهریشدن و تغییر اقلیم روبهروست و افغانستان در این میان از سطح بالای آلودهگی هوا رنج میبرد.
بر اساس گزارش ۲۰۲۰ شاخص توسعۀ انسانی سازمان ملل، افغانستان در سال ۲۰۱۹ در صف کشورهایی با توسعۀ انسانی پایین قرار دارد؛ در میان ۱۸۹ کشور جایگاه ۱۶۹ام.
بر بنیاد گزارش، شاخص توسعۀ انسانی افغانستان در سال ۲۰۱۹ برابر با ۰،۵۱۱ است که بین سالهای ۱۹۹۰ و ۲۰۱۹، ۶۹،۲ درصد افزایش را نشان میدهد؛ پرشی از ۰،۳۰۲ به ۰،۵۱۱.
سازمان ملل در این گزارش، برای گسترش رشد بشری در تعادل با کرۀ زمین راههای حلی را پیشنهاد میکند، از جمله توسعه و توانمندسازی افراد از طریق تحول بشری، ایجاد مقررات برای جلوگیری از ایجاد شکاف بین رفتارها و ارزشها و اقداماتی برای محافظت و بازیابی اکوسیستم.
امسال سیومین سالگرد نشر اولین گزارش توسعه بشری و شاخص توسعه انسانی است که در سال ۱۹۹۰ راهاندازی شد. شاخص توسعۀ انسانی، ترکیبی از میانگین عمر، تحصیلات و درآمد یک جمعیت است.