زلزله‌زدگان سمنگان: به سرپناه و خدمات درمانی دست‌رسی نداریم

شماری از آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه‌ی ۱۲ عقرب سال روان در ولسوالی حضرت‌سلطان سمنگان، می‌گویند که به امکانات نخستین زندگی دست‌رسی ندارد و با دشواری شب‌وروز می‌گذرانند.

آن‌ها، می‌گویند که سردی هوا و دست‌رسی‌نداشتن به سرپناه دایمی سبب شده که خود و کودکان شان به بیماری‌ دچار شوند.

جمعه‌خان، باشنده‌ی حضرت‌سلطان، می‌گوید که کودکانش به دلیل ماندن در سرما بیماری شده اند. او می‌افزاید: «اطفال ما سرفه می‌کنند، ریزش کردند، چون هوای سرد و خنک است؛ خودم هم مریض شدیم؛ شب تا صبح زیر خیمه خواب می‌کنیم؛ تحمل سردی ممکن نیست.»

پشم‌گل، دیگر باشنده‌ی حضرت‌سلطان، می‌گوید که دوربودن مرکزهای درمانی چالشی دیگر در برابر آن‌ها است. «کلینیک از منطقه‌ی ما حدود ۳۰ کیلومتر دور است و مریض‌های ما یک مقدار مشکلات دارند مخصوصن اگر بیمار عاجل باشد، رسیدگی به آن دشوار است.»

همین گونه قدرت‌الله، آسیب‌دیده‌ از زمین‌لرزه در حضرت‌سلطان، می‌گوید که کم‌بود بستر، دارو، پزشک و تجهیزات پزشکی در مرکزهای درمانی، دست‌رسی باشندگان سمنگان به خدمات درمانی را محدود کرده است. «همه‌ی کودکان و زنان ما بیماری شده اند؛ وقتی به کلینک میرویم داروی درست برای ما نمی‌دهد؛ ما پول کافی هم نداریم که برویم به نزد داکتر شخصی و بیماران خود را درمان کنیم.»

با این همه، عبدالوکیل حق‌یار، ولسوال حضرت‌سلطان، می‌گوید که به مشکلات باشندگان این ولسوالی در بخش خدمات درمانی رسیدگی می‌شود. او می‌افزاید: «بخش‌هایی که در زمین‌لرزه تخریب شده، در نزدیکی مرکز ولسوالی قرار دارند و این جا ما کلینیک داریم که داکتران شب‌وروز در خدمت مردم استند؛ دست‌رسی به خدمات صحی وجود دارد؛ به شهر ایبک هم نزدیک استیم و اگر این جا درمان نشوند به شفاخانه‌ی ولایتی می‌فرستیم.»

کم‌بود مرکزهای درمانی و محدودیت‌ دست‌رسی به خدمات صحی معیاری در ولسوالی‌ها و بخش‌های دوردست افغانستان، هنوز یکی از چالش‌های جدی در برابر سلامت شهروندان به ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر است.