نوریه صالحی هستم؛ یک مهندس جوان، فارغالتحصیل از دانشگاه پولیتخنیک کابل. امروز دیگر طراحی مهندسی برایم مثل گذشته نیست، من حالا با چتجیپیتی طراحی میکنم، نه با خطکش و پرگار. دفتر طراحیام حالا پر است از الگوریتمها و مدلهای دیجیتال، نه ماشین حساب و میز نقشهکشی. این تغییر فقط ابزار کارم را دگرگون نکرده؛ بل نگاه متفاوتتری در رشتهی مهندسی برایم داده است.
در کار حرفهایام، از تحلیل سازهها گرفته تا طراحی برنامههای مسکونی و تجارتی، هوش مصنوعی بخش جداییناپذیر کارم شده است. در گذشته، مدلسازی یک پروژهی متوسط، ساعتها از زمانم را میگرفت؛ اما اکنون با واردکردن دادهها در ابزارهایی مانند چتجیپیتی، میتوانم در زمان کوتاه تحلیل فنی، محاسبهی وزن سازه و حتا پیشنهادهایی برای بهینهسازی نقشه دریافت کنم.
در بخش مهندسی، مفاهیم و مدلهای پیچیدهای وجود دارد. برای حل آنها، ما واقعاً به تکنولوژی نیاز داریم. به عنوان یک مهندس، روزها زحمت میکشیدم و با ماشین حساب، محاسبه میکردم تا مدلسازی دقیقی انجام دهم. امروز، با کمک هوش مصنوعی، این فرایند سادهتر و دقیقتر شده است.
آغاز آشنایی من با هوش مصنوعی؛ تصادفی با سعادت
آشناییام با هوش مصنوعی کاملاً اتفاقی و از طریق شبکههای اجتماعی بود. نخستین بار که تصویرهای جالب چتجیپیتی را در شبکههای اجتماعی دیدم، کنجکاو شدم و همین کنجکاوی، مرا به استفادهی روزمره از این ابزار جالب کشاند. وقتی نخستین بار از چتجیپیتی برای حل یک مسئلهی پیچیده کمک گرفتم، فهمیدم با چیزی فراتر از یک ماشین جستوجو روبهرو هستم. حالا چتجیپیتی بخشی از روتین کاریام شده و در بسیاری از پروژهها نقش دستیار را برایم ایفا میکند.
البته من که تنها استفادهکنندهی این ابزار نیستم؛ شاگردانم نیز با الهام از من، تلاش دارند خود را با دنیای بزرگ تکنولوژی همسو کنند. چتجیپیتی، به تمام معنا، یک آموزگار کامل است؛ میتواند اطلاعات را در لحظه در اختیار مان قرار دهد. تجربهای که من از تأثیرگذاری چتجیپیتی دارم، این است که شاهد بودم یکی از دانشآموزانم تنها در شش ماه، تبدیل به یک رسام بسیار خوب شد. راز موفقیتش عملیکردن گامبهگام راهنماییهای هوش مصنوعی بود. این واقعاً برایم شگفتانگیز بود؛ بدون هیچ هزینهای میشود مهارت آموخت و این خیلی شگفتانگیز است.
هوش مصنوعی را نه فرصت و نه تهدید؛ بل ابزاری کمکی میپندارم
باور دارم در جهانی به این بزرگی هر پیشرفتی برای سهولت انسانهاست. به همین دلیل، هوش مصنوعی نباید جای فکرکردن انسان را بگیرد؛ باید کمک کند تا انسان بهتر عمل کند. بنابراین، اگر مراقب نباشیم، ممکن است روزی برسد که انسان، خودش را بینیاز از اندیشیدن احساس کند و این مرا نگران میکند. استفادهی ناآگاهانه و بیهدف از هوش مصنوعی، ممکن است بسیاری از مهارتهای انسانی را کنار بزند و باید مسئولانه اقدام کنیم.
با تکنولوژی آیندهای روشن در انتظار انسانهاست
بلی، با همهی اما و اگرها، من ناامید نیستم. به آیندهای باور دارم که در آن تکنولوژی دست انسان را میگیرد، نه این که او را کنار بزند. آرزو دارم پیشرفت، نوری باشد برای روشنکردن راههای دشوار زندگی، نه سایهای برای محوکردن حضور انسان.
