استفاده از مرگ موش رایج‌ترین شیوۀ خودکشی در میان بانوان

خشونت‌های خانواده‌گی زنان زیادی را به مرز خودکشی کشانده است. خودسوزی، استفاده از داروهایی چون دیازپام، آلپرازولام، ترامادول و استفاده از اسلحۀ سرد از راه‌های معمولی‌ست که زنان را به کام مرگ می‌کشاند. اما در این سال‌ها پدیدۀ خودکشی با مرگ موش در میان بانوان بسیار رواج یافته است.

داکتر شهلا وردک امیری متخصص بیماری‌های داخلۀ شفاخانهٔ رابعهٔ بلخی، در گفت‌وگویی با سلام‌وطندار می‌گوید که خودکشی با مرگ موش در میان بانوان افزایش یافته است و هر هفته سه تا چهار مورد خودکشی با مرگ موش در این شفاخانه به ثبت می‌رسد. به گفتۀ خانم وردک، مرگ موش بدترین سم برای خود‌کشی است و اگر بیمار ساعات اولیۀ پس از استعمال سم، به درمانگاه منتقل نشود، جان خواهد داد.

داکتر گل‌محمد هاشمی، متخصص بیماری‌های داخله در شفاخانهٔ جمهوریت نیز می‌گوید، با این‌که آن‌ها آمار دقیقی از خودکشی‌ با مرگ موش ندارند، اما معمولاً از هر 4 مورد مسمومیتی که به این شفاخانه منتقل می‌شود، 2 مورد آن خودکشی با مرگ موش است. به گفتۀ آقای هاشمی، مرگ موش دارای مادۀ زهری آرسنیک است که پس از استعمال بلافاصله وارد سیستم خون شده و به مغز و قلب حمله می‌کند.

استفاده از مرگ موش در ولایت هرات نیز تقریباً تبدیل به یک فرهنگ شده است. محمدرفیق شیرزی مدیر اداری شفاخانۀ حوزوی هرات می‌گوید که آنان از آغاز سال روان خورشیدی تا کنون، 398 مورد مسمومیت با مرگ موش و داروهای تسکین دهنده را به ثبت رسانده‌اند که 80 درصد مسموم شده‌گان بانوان هستند. 

شبنم سیمیا معاون بخش زنان دفتر ساحوی کمیسیون حقوق بشر در کابل، افزایش گرایش بانوان به استفاده از مرگ موش را در ارزان بودن و همچنین در دسترس بودن این سم می‌داند و می‌گوید که این سم در هر خانه‌یی یافت می‌شود و زنان به مجرد آن که مورد خشونت‌های خانواده‌گی قرار گیرند، از این سم برای پایان دادن به زنده‌گی‌شان استفاده می‌کنند.

خانم سیمیا با اشاره به روند ناعادلانۀ رسیده‌گی به پرونده‌های خشونت علیه زنان، وجود جرگه‌های سنتی و عوامل دیگری چون فقر و بی‌سوادی، می‌گوید، تا هنگامی که راهکار درستی برای حل چالش‌های بنیادین زنان در افغانستان سنجیده و عملی نشود، نمی‌توان با منع خریدوفروش آزاد مرگ موش و یا طرح‌هایی از این دست جلوی معضل خودکشی زنان را گرفت.

مرگ موش‌ حاوی آرسنیک، وارفرین و به طور کل زهریاتی‌ست که بر روی قلب، شش‌ها و جریان خون تأثیر می‌گذارد و فرد دچار خونریزی داخلی می‌شود و بر اثر تشدید خونریزی جان می‌دهد.