شماری از باشنده‌گان سه ولسوالی ولایت جنوب‌شرقی پکتیا می‌گویند که این ولسوالی‌ها تنها یک «لیسه» دارند و این لیسه نیز در 14 سال گذشته دانش‌آموزی از صنف دوازدهم فارغ نداده است.
در 14 سال گذشته، میلیاردها دالر از سوی جامعۀ جهانی به افغانستان کمک شد؛ اما تاکنون ولسوالی‌هایی هستند که مردم آن از ابتدایی‌ترین امکانات زنده‌گی بی‌بهره اند و پیشرفتی در زنده‌گی اجتماعی آن‌ها دیده نمی‌شود.
بر بنیاد گزارش‌ها، در این سال‌ها صدها میلیون دالر تنها از بودجۀ وزارت معارف به نام آموزگاران و مکتب‌های خیالی در سراسر افغانستان از سوی مقام‌های این وزارت حیف‌ومیل شده است.
باشنده‌گان ولسوالی‌های «وزه زدران»، «گرده سیری» و «شواک» پکتیا می‌گویند که با چالش‌های فراگیری در زمینه‌های آموزش، توسعه و بهداشت روبه‌رو هستند.
قادرخان، یکی از بزرگان قومی ولسوالی شواک به سلام‌وطندار می‌گوید که دولت افغانستان در این سال‌ها هیچ طرح توسعه‌یی را در این سه ولسوالی به اجرا نگذاشته است.
حاجی بنگی، عضو شورای محلی ولسوالی گرده سیری نیز با شکایت از مشکلاتی که مردم این سه ولسوالی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌گوید که آن‌ها کسی را در حکومت ندارند تا «غم»شان را بخورد و با وجود امنیت مطمئنی که این ولسوالی‌ها دارند، حکومت آن‌ها را فراموش کرده است.
مقام‌های ولایت پکتیا نیز می‌پذیرند که چالش‌های فراوانی در این ولسوالی‌ها وجود دارند؛ اما آن‌ها طرح‌هایی را برای توسعۀ این ولسوالی‌ها در نظر دارند و در آینده این طرح‌ها را اجرا خواهند کرد.
عبدالولی سهی، معاون والی پکتیا می‌گوید که دربارۀ مشکلات مردم این سه ولسوالی با اداره‌های گوناگون حکومتی صحبت کرده اند و در بخش‌های بهداشت و آموزش با مردم این ولسوالی‌ها همکاری خواهند کرد.
به باور کارشناسان، امنیت با عدالت، اشتغال، بازسازی و پیشرفت اجتماعی ارتباط مستقیم دارد و اگر حکومت افغانستان به این نکته توجه کند، تأثیر مثبتی بر امنیت کشور خواهد گذاشت.
