ملاله یوسف‌زی، دختر نوجوان پاکستانی‌یی که برای آموزش دختران در پاکستان تلاش می‌کرد و هدف شلیک طالبان قرار گرفت، نامش جاودانه شد.
در اکتبر 2012 ملاله در درۀ سوات پاکستان حین سوارشدن بر بس مکتب، هدف گلولۀ طالبان قرار گرفت. این دختر پس از انتقال سریع به انگلستان، درمان شد و با سخن‌رانی در مقر سازمان ملل متحد، توجه جهانیان را به حق آموزش دختران جلب کرد. بی‌بی‌سی مستندی در مورد زنده‌گی او و افرادی ساخت که زیر سایۀ طالبان در پاکستان زنده‌گی می‌کنند. این فیلم مستند، به حق آموزش زنان در این منطقه پرداخته است.
حالا این دختر نوجوان که برندۀ جایزۀ صلح نوبل است، سیارکی در فضا (سنگ آسمانی) به نام خود دارد. البته این سیارک ارزش مالی خاصی برایش به ارمغان نیاورده (ملاله 700 هزار دالر امریکایی پول نقد جایزۀ نوبل را نصیب شده است)؛ زیرا این سیارک فقط 4 کیلومتر وسعت دارد.
این سیارک که در کمربند اصلی سیارک‌ها- مکانی بین سیارۀ مریخ و مشتری- قرار دارد، هر پنج‌ونیم سال یک‌بار خورشید را دور می‌زند.
این افتخار ناگهانی و غیرمعمول را امی مینزر از ادارۀ ناسا به ملاله اعطا کرد. او این سیارک را که پیش از این 316201 نام داشت، در سال 2010 کشف کرده بود. خانم مینزر بر بنیاد قوانین اتحادیۀ بین‌المللی نجوم– تنها ادارۀ بین‌المللی مسؤول برای نام‌گذاری اجرام آسمانی- حق نام‌گذاری این سیارک را داشته و تصمیم گرفته آن را به نام این دختر 17 سالۀ پاکستانی کند.
خانم مینزر در صفحۀ مخصوص ملاله نوشته است که «او برای خدمت یا انگیزه‌دادن به دختران جوان، به این حرکت نیاز دارد. بدون شک، ما به نیروی فکری همۀ انسان‌های کوچک نیاز داریم تا بتوانیم دشوارترین چالش‌های بشریت را حل کنیم و نمی‌توان نصف جمعیت انسانی را نادیده گرفت».
این سیارک بسیار تاریک و سیاه، شبیه یک «تونر پرینتر» است و شاید ملاله هرگز نتواند آن را در آسمان ببیند، اما همه و حتا نسل‌های بعدی می‌دانند که آن‌جا در میان میلیون‌ها سیارک دیگر، سیارکی به نام ملاله وجود دارد.
درخت فرخنده را آب با خود برد
اما در رویدادی تقریباً مشابه، فرخنده 27 ساله در 28 حوت/اسفند 1393 به اتهام دروغین قرآن‌سوزی از سوی مردان خشمگین در کابل کشته و سپس پیکرش در بستر خشک دریای کابل سوزانده شد.
کشتن فرخنده با واکنش‌های گستردۀ جهانی مواجه شد. مردم سراسر جهان برای فرخنده دادخواهی کردند. معترضان خواهان محاکمۀ جدی عاملان قتل فرخنده شدند.
اما پس از گذشت حدود یک‌ماه، اندک اندک فرخنده فراموش می‌شود و پروندۀ عاملان قتل او، هنوز به دادگاه نرفته است. افزون بر این، تا کنون چندین تن از عاملان اصلی این جنایت بازداشت نشده اند.
فرخنده که قربانی بنیادگرایی کور و جهل طالبانی در افغانستان شد، تا چه زمانی نامش در خاطره‌ها باقی خواهد ماند؟!
