بودجۀ جلوگیری از کرونا در ولایت پروان؛ 2 میلیون افغانی ناپدید است

سلام‌وطندار به مدارکی دست یافته که نشان می‌دهد، از هزینۀ خرید لوازم بهداشتی، دارو و مواد غذایی برای مراکز درمانی و خانواده‌های نیازمند در ولایت پروان، «2069251» افغانی ناپدید است.

نسخه‌یی از جدول خریداری لوازم بهداشتی از سوی کمیتۀ تدارکات برای جلوگیری از کرونا و 7 مورد مواد غذایی برای کمک به دو هزار خانوادۀ نیازمند در ولایت پروان، بهای خرید را بسیار بیشتر از نرخ خرید در بازارهای پروان و پایتخت نشان می‌دهد.

در نخستین شمارۀ جدول خرید لوازم و تجهیزات بهداشتی که از سوی حکومت محلی پروان تهیه شده، دیده می‌شود که حکومت محلی یک بوتل مایع ضدعفونی به نام «هندرب 500 سی‌سی» را به 730 افغانی خریده است، در حالی که یک بوتل مایع ضدعفونی با همین مشخصات در ادویه‌فروشی‌های معتبر، 500 افغانی به گونۀ پرچون به فروش می‌رسد.

در شمارۀ 12ام این جدول، دیده می‌شود که یک بسته دست‌کش متوسط 50 جوره‌یی به قیمت 1216.8 افغانی خریداری شده است، اما هر بسته از همین دست‌کش‌ها با همین مشخصات، به گونۀ پرچون در فروشگاه‌های وسایل و تجهیزات بهداشتی، 1100 افغانی به فروش می‌رسد.

در شمارۀ دیگر، حکومت محلی ولایت پروان یک ماسک نوع «N95» را 470 افغانی خریده است، در حالی که همین نوع ماسک به گونۀ پرچون در بازارهای پایتخت 250 افغانی به فروش می‌رسد؛ 220 افغانی کمتر از بهای خرید.

برای تهیۀ این گزارش، از مجموع 30 مورد لوازم بهداشتی بهای 22 مورد بررسی شده است، اما به ذکر همین سه مورد در گزارش اکتفا می‌کنیم. از این مجموع، «1189251» افغانی اضافه است.

با در نظرداشت این که بهای لوازم و تجهیزات بهداشتی در بازارها هر روز در حال نوسان است، حکومت محلی پروان پیش از فرارسیدن ماه رمضان، این لوازم را خریده است؛ زمانی که قیمت‌ها کم‌تر از حال حاضر بوده، اما خبرنگار سلام‌وطندار شانزدهم این ماه بهای لوازم و تجهیزات بهداشتی را بررسی کرده است.

حکومت محلی پروان پس از یک‌ونیم ماه کار و برگزاری جلسات مختلف بالاخره حاضر شد در مورد فعالیت‌های خود به رسانه‌ها توضیح دهد. شاه‌ولی شاهد معاون والی پروان که در رأس کمیته مبارزه با ویروس کرونا در پروان قرار دارد، همراه با کمیته‌های تدارکات، خریداری و شورای نظارت از فعالیت‌های این کمیته در یک کنفرانس خبری گفت، حکومت محلی پروان، نزدیک به 9 میلیون افغانی را صرف خرید وسایل و تجهیزات بهداشتی کرده است.

آقای شاهد همچنان گفته است که کمیته‌های موظف برای مصرف 20 میلیون افغانی بودجۀ مبارزه با کرونا در پروان، برای دست‌گیری خانواده‌های نیازمند، بیشتر از 8 میلیون افغانی را 7 قلم مواد غذایی شامل آرد، برنج، روغن، شکر، چای، لوبیا و نمک خریداری کرده است.

حکومت محلی پروان در بخش دوم فعالیت‌هایش در نظر دارد برای هر خانواده، یک بوری آرد 50 کیلویی، یک بوری برنج 10 کیلویی، یک بوتل روغن 5 لیتره، 3.5 کیلوگرام شکر، 3.5 کیلوگرام لوبیا، 1.5 کیلوگرام چای سبز و 2 کیلوگرام نمک کمک کند.

در روزهای نخست قرنطین در ولایت پروان به محض افزایش بهای آرد در بازارهای پروان به 2 هزار تا 2200 افغانی، حکومت محلی این ولایت دست به کار شد و در کنار دیگر اقدامات، 1200 بوری آرد را از خیرالدین مایل پروانی، یکی از بزرگترین وارد‌کننده‌گان مواد غذایی کشور، به قیمت 1600 افغانی خریداری کرد.

اما امروز که از بودجۀ حکومت بیش از 8 میلیون افغانی مواد غذایی خریداری می‌شود، حکومت محلی پروان نه تنها به بازرگانان و واردکننده‌گان مواد غذایی مراجعه نکرده، بلکه مواد غذایی را بیشتر از آن چیزی که در بازارها به گونۀ پرچون به فروش می‌رسد، خریده است.

در جدول خرید مواد غذایی برای نیازمندان، قیمت هر بوری آرد قزاقی 2 هزار افغانی درج است، در حالی که بهای یک بوری از همین آرد البته به گونۀ پرچون 1800 افغانی است. فروشنده‌گان می‌گویند، اگر به گونۀ عمده آرد خریداری شود، آنان 50 افغانی تخفیف می‌دهند.

به همین ترتیب، در هر بوتل روغن 5 لیتره میان جدول خریداری شده از سوی حکومت محلی پروان و بهای موجود آن در بازار 70 افغانی تفاوت وجود دارد؛ در حالی که حکومت محلی پروان 2 هزار بوتل روغن خریداری کرده است، همچنان در هر بوری برنج ده کیلویی، 70 افغانی تفاوت وجود دارد، در هر کیلوگرام چای سبز 50 افغانی، در هر هفت کیلو لوبیا 80 افغانی، در هر هفت کیلوگرام شکر 30 افغانی و در هر 2 کیلوگرام نمک 5 افغانی تفاوت دیده می‌شود.

با این حساب، در مصرف 8 میلیون افغانی پول خریداری مواد غذایی برای 2 هزار خانواده در ولایت پروان که شامل خرید 2 هزار بوری آرد، 2 هزار بوری برنج ده کیلویی، 2 هزار بوتل روغن 5 لیتره، یک ‌هزار سیر شکر، یک ‌هزار کیلوگرام چای، یک ‌هزار سیر لوبیا و 4 هزار کیلوگرام نمک، مبلغ «880000» افغانی ناپدید است.

شاه‌ولی شاهد، معاون والی پروان، در مورد تفاوت پول در هر دو جدول می‌گوید، این تفاوت به دلیل مالیات، کرایۀ انتقال و دستمزد  کارگران رونما شده است. اما منابع در کمیتۀ تدارکات ولایت پروان می‌گویند، اجناس و تجهیزات بهداشتی از کابل خریداری و انتقال شده است، اما مواد خوراکی از بازار عمده‌فروشی شهر چاریکار که فاصلۀ دو کیلومتری با ساختمان مقام ولایت دارد، خریداری شده است.

جالب توجه است که معاون والی پروان می‌گوید، فروشنده‌گان تخفیفی برای خرید عمده نمی‌دهند و تخفیف صرفاً شامل خرید پرچون می‌شود؛ گفته‌یی که با منطق سازگاری ندارد.

معاون والی پروان از مصرف موجه شفاف و بی‌عیب و نقص نزدیک به 18 میلیون افغانی بودجۀ مبارزه با ویروس کرونا تصدیق و اطمینان می‌دهد که در آن فساد و اختلاس نشده است، اما مدرک‌های رسیده به سلام‌وطندار حرف‌های این مقام حکومت محلی پروان را رد می‌کند.

بر بنیاد سند مالیه‌دهی از 30 مورد تجهیزات بهداشتی، مبلغ «369784» افغانی به عنوان مالیه وضع شده است. منابع در مستوفیت ولایت پروان به سلام‌وطندار می‌گویند، بر بنیاد قانون مالیات، هر گاه جنسی بالاتر از 500 هزار افغانی بودجه نیاز داشته باشد و از پروان خریداری شود، مقدار 2 درصد مجموع پول به عنوان مالیه وضع می‌گردد، اما به شرط آن که مرجع خریداری جنس دارای جواز ثبت در مستوفیت باشد. به گفتۀ منابع، هر گاه جنس از کابل برای ولایت پروان خریداری شود، 4 درصد مجموع پول به عنوان مالیه وضع شده و از طریق مستوفیت به خزانۀ دولت واریز می‌شود.

منابع در کمیتۀ تدارکات ولایت پروان می‌گویند، هزینۀ انتقال اجناس و وسایل طبی، مالیه و دستمزد کارگرانی که در انتقال وسایل کمک کرده‌اند، مربوط شرکتی می‌شود که اجناس از آن خریداری شده است، به همین گونه مواد خوراکی‌یی که از مرکز پروان خریداری شده، مربوط به شرکتی می‌شده که با آن قرارداد عقد شده است.

از حکومت محلی پروان و بخش‌های تداراکاتی خواستیم تا برگۀ هزینۀ انتقال اجناس طبی از کابل به پروان و برگۀ هزینۀ انتقال مواد خوراکی از مندوی چاریکار را در اختیار ما قرار دهد، اما مسئولان از ارایۀ این برگه‌ها خودداری کردند.

این گزارش در حالی تهیه می‌شود که هم اکنون و در تمامی ولایت‌های کشور پول‌های هنگفتی به هدف مبارزه با ویروس کرونا در حال مصرف‌شدن است.