.jpg)
خداداد امیری کتاب‌فروشی‌ست که به قول معروف هم خلق را راضی نگه داشته، هم خدا را. او به سنت کتاب‌فروشان پایتخت در دهۀ چهل و پنجاه بازگشته و کتاب‌هایش را به مشتریان کرایه می‌دهد.
خداداد که خودش دانشجوی رشتۀ اقتصاد است، می‌گوید که از کیسۀ خالی و شور و شوق دانشجویان به کتاب‌خوانی کاملاً آگاه است و به همین دلیل سعی کرده تا با احیای سنت کرایه دادن کتاب، به نوبۀ خود فرهنگ کتاب‌خوانی را در میان جوانان گسترش دهد و از سوی دیگر کار و کاسبی‌اش را رونق دهد.
کتاب‌فروشی خداداد بسیار محقر و کوچک است؛ صدها جلد کتاب در موضوعات گوناگون ـ به‌ویژه ادبیات داستانی ـ در قفسه‌ها چیده شده است. اما فضای تنگ دکان، کتاب‌ها را درهم فشرده و خداداد مجبور شده از کمترین فضای خالی برای جای دادن یک کتاب استفاده کند.
هر کتاب‌خوان می‌تواند با پرداخت بهای کتاب، آن را به کرایه گرفته و پس از مطالعه، کتاب را پس بدهد و پولش را بگیرد. مثلاً اگر فردی می‌خواهد کتاب صد سال تنهایی را بخواند، می‌تواند آن را به قیمت 5 افغانی در هر شبانه‌روز کرایه کند و کل کتاب را به 20 افغانی بخواند.
.jpg)
هم‌اکنون ماهانه در حدود 50 نفر مشتری کتاب‌های کرایی کتاب‌فروشی خداداد هستند و خداداد هم تلاش می‌کند تا کتاب‌های کمیاب را از بازارهای کتاب‌فروشی بخرد و به قفسه‌های دکانش اضافه کند. او بر این باور است که در حال حاضر نیز کتاب‌هایش بسیار کمیابند و در بازار به سختی یافت می‌شوند.
خداداد می‌گوید، با این که دکانش بسیار کوچک است و فضای کافی برای ارایه و به نمایش گذاشتن کتاب را ندارد، اما تک‌تک کتاب‌هایش را به علاقه‌مندان نشان می‌دهد و سعی می‌کند دربارۀ کتاب و نویسنده‌اش با آن‌ها اختلاط کند.
شاید حرکت خداداد ابتکار تازه‌یی نباشد و گام بزرگی نیز محسوب نشود؛ اما اگر کتاب‌فروشان، کافه‌داران، رستورانت‌داران، درمانگاه‌ها و سایر نهادهایی که با شهروندان سروکار دارند، همانند خداداد برای گسترش فرهنگ کتاب‌خوانی در کشور قفسه‌های کوچکی از کتاب را در اختیار مردم قرار دهند، دیگر هیچ شهروندی تا به این حد با درس و خط و کتاب بیگانه نخواهد ماند و مدام این قول را بر زبان نخواهد آورد که «کتاب خواندن کار بی‌کاران است».
