از قدیم‌ها می‌گویند «خون با خون شسته نشده»، مصداق این ضرب‌المثل در مناطق دوردست این است که اگر قتلی صورت گیرد، خانوادۀ قاتل با پادرمیانی موسپیدان محل دختر یا دخترانی را به نکاح یکی از اعضای خانوادۀ مقتول درآورد و قضیه تمام. دختر هم مجبور است چه بخواهد چه نخواهد برای پایان‌دادن به دشمنی دل به دریا بزند و عمری را در منت و کنیزی بگذراند؛ به این رسم می‌گویند بد.
اما گزارش‌ها از ولایت غزنی حاکی از خبرهای خوشی‌ست. مسؤولان در این ولایت می‌گویند که اخیراً این فرهنگ در غزنی رخت بر بسته و جایش را به پرداخت خون‌بها داده است.
اعضای شورای ولایتی غزنی می‌گویند که بر بنیاد خواست بزرگان قوم و علمای دین، بیشتر پرونده‌های قتل با دادن خون‌بها به خانوادۀ مقتول حل می‌شوند.
فاطمه رحیمی، یکی از این اعضا می‌گوید در شهرها و مناطق امن، این فرهنگ کاملاً از بین رفته و دیگر کسی حاضر نیست زنده‌گی فرزندش را به باد دهد. به گفتۀ او، بیشتر جوانان تحصیل‌کرده در ریشه‌کن شدن این عرف ناپسند نقش مهمی داشته اند؛ آن‌ها دیگر نمی‌خواهند با دختر یا پسری ازدواج کنند که جبراً زنده‌گی با آنان را تحمل کند.
عبدالباری شلگری، عضو دیگر شورای ولایتی این ولایت نیز می‌گوید که رسم بددادن دختران در غزنی ریشه‌کن شده و یکی از مهمترین دلایل آن افزایش سطح دانش مردم است.
اسدالله جلالزی، نویسنده و فعال اجتماعی به سلام‌وطندار می‌گوید، مردم دختران‌شان را برای حل منازعات بین خانواده‌ها مجبور به ازدواج می‌کردند و از او کنیز می‌ساختند و این عرف گذشته از این که هیچ گرهی از مشکلات میان دو خانواده را باز نمی‌کرد بلکه آتش تنش‌ها را بیشتر دامن می‌زد و سرانجام دختر بدداده شده را به مرز خودکشی می‌کشاند.
به گفتۀ جلالزی، بیشتر پسرانی که با دختران بدداده شده ازدواج می‌کنند، زن دوم هم دارند و دختر بدداده شده در اصل به عنوان کنیز وارد خانۀ شوهر می‌شود.
