ابوطیب عبدالصمد محمد، رییس شورای علمای تخار می‌گوید، از نظر دین اسلام ورزش برای زنان جواز ندارد. او با آن که برای توجیه این فتوایش از قرآن و حدیث حجت نمی‌آورد، اما می‌گوید، در هیچ یک از منابع دینی در مورد ورزش زنان صحبت نشده و بنابر این ورزش برای آنان ممنوع است.
به گفتۀ رییس شورای ولایتی تخار، یکی از دلایل علمی ممنوعیت ورزش برای زنان این‌ست که هنگام ورزش «پردۀ بکارت» دختران تخریب می‌شود. او برای توجیه فتوایش حکایتی را نقل می‌کند که «میان یک کافر و مسلمان در مورد پوشش زنان مسلمان بحث شد و مرد مسلمان برای اثبات ادعایش دو چاکلیت، یکی پوشیده و دیگری عریان را روی زمین انداخت و از مرد کافر پرسید، کدام یکی را می‌خواهی؟ کافر گفت: آن را که پوشیده است. مرد مسلمان به این ترتیب پاسخ داد که زن‌های ما را کثیف نکنید!»
او در ادامه می‌افزاید: «خداوند زیر پای زنان دروازۀ بهشت را سوراخ کرده است و آنان باید به ارزش خود پی ببرند.»
اما شیماعلم سروش، فعال حقوق زنان در تخار می‌گوید، این اظهارات رییس شورای علما بخشی از ستم سیستماتیک علیه زنان در جامعۀ سنتی افغانستان است و پایۀ شرعی ندارد. به گفتۀ خانم سروش، ورزش از نظر بهداشتی برای همه مفید است و دین اسلام با پدیده‌های علمی مخالف نیست.
به گفتۀ این فعال مدنی، مردسالاری موجود در جامعه ارزش زن را به بردۀ جنسی خانه‌نشین کاهش می‌دهد و این بحث هیچ ربطی به اسلام ندارد. خانم سروش می‌افزاید، سوژه‌های زیادی در کشور وجود دارد که علما باید روی آن تمرکز کنند.
پیش از این اعضای شورای علمای تخار با همکاری مسؤولان ریاست حج‌واوقاف این ولایت کارزاری را برای جلوگیری از «آب‌بازی و سیاحت» زنان در تخار راه‌اندازی کرده و آب‌بازی را برای زنان حرام خوانده بودند.
