در زندان پل‌چرخی چه می‌گذرد؟

روز گذشته شماری از متهمان که به جرایم گوناگون بازداشت شده بودند، گفتند که طرح جرایم آنان از داخل زندان پل‌چرخی سازمان‌دهی شده است. اکنون شماری از زندانیان این زندان در گفت‌وگو با سلام‌وطندار از داستان‌های دیگر این زندان حکایت می‌کنند.

دیروز احمدضیا مسعود، نمایندۀ رییس جمهور در اصلاحات و حکومتداری خوب نیز در گفت‌وگویی با یکی از رسانه‌ها گفته بود که بیشتر حملات تروریستی از داخل زندان‌های کشور راه‌اندازی و مدیریت می‌شود.

عزیزالله که چندین سال در این زندان محبوس بوده در پاسخ این که زندانیان چگونه با افراد بیرونی ارتباط برقرار می‌کنند، می‌گوید که گوشی‌های همراه به آسانی در زندان قابل دسترس است. به گفتۀ عزیزالله گرچه داشتن این وسایل در داخل زندان ممنوع بوده، اما شماری از مقام‌های باصلاحیت زندان و مسؤولان بلندرتبۀ حکومتی برای افراد مورد نظرشان این وسایل را می‌رسانند.

او می‌گوید، حینی که اتاق‌های زندانیان بررسی می‌شود، آنان به نحوی گوشی‌های همراه را از یک اتاق به اتاق دیگر انتقال می‌دهند و در برخی موارد این گوشی‌ها با یک سیم‌کارت میان زندانیان دست‌به‌دست می‌شود.

عزیزالله می‌افزاید که در داخل زندان پل‌چرخی اعضای طالبان و حقانی آزادانه تبلیغ می‌کنند. به گفتۀ او، شخصی به نام «قاری طیب» خود را نمایندۀ طالبان در این زندان معرفی کرده است و این شخص آزادانه به گوشی همراه دسترسی دارد و تماسش به تمام شبکه‌ها رایگان است.

این زندانی که تجربۀ حضور در ارتش را داشته می‌گوید که اعضای طالبان بیشتر از مجرمان عادی در این زندان مورد توجه قرار می‌گیرند و زندانیانی که در ساختار حکومت سهمی داشته اند بی‌ارزش قلمداد می‌شوند. به گفتۀ عزیزالله، اعضای طالبان و گروه حقانی هر ماه 5 تا 10 هزار کلدار دست‌مزد در داخل زندان دریافت می‌کنند. این زندانی می‌گوید که گروه‌های هراس‌افگن در زندان با استفاده از خلاها، حکومت را تکفیر می‌کنند.

عزیزالله می‌گوید که اختلافات میان گروهی طالبان تاحال به زندان نرسیده و حتا وقتی یکی از اعضای این گروه محکوم به اعدام شد؛ هم‌گروهانش با اعتراضات پی‌درپی سبب به تعویق‌افتادن حکم دادگاه شدند. او خاطرنشان می‌کند، حبس هر زندانی با همدستانش، سبب شده تا گروه‌های مختلف با سازماندهی همه‌جانبه‌یی تازه‌واردان را به حلقه‌های خود جلب کنند.

برپایۀ گفته‌های این زندانی محافظان داخل اتاق‌های زندان نمی‌شوند و محل‌ بودوباش زندانیان را از پشت میله‌ها بازرسی می‌کنند.

عزیزالله از دو رویداد قتل در این زندان روایت می‌کند. او می‌گوید: «باری زندانیان جنایی با طالبان گلاویز شدند و دو نفر از هر دو طرف کشته شد، اما نیروهای امنیتی تنها کشته‌شده‌ها را از محل رویداد انتقال دادند و قضیه بررسی نشد». به گفتۀ او دسترسی به سلاح‌هایی چون چاقو در پل‌چرخی آزادانه است.

گفته می‌شود که فرمان‌های عفو رییس جمهور برای زندانیان در داخل زندان فروخته می‌شوند. عزیزالله با بیان این موضوع می‌گوید که زندانیان تحت آموزش‌ها و تبلیغ‌های طالبان قرار گرفته و با عقده‌مندی از این که حبس‌شان به درازا می‌کشد، طالب و هراس‌افگن از زندان آزاد می‌شوند.

عبدالحلیم کوهستانی، رییس زندان‌های وزارت امور داخله نیز دسترسی زندانیان به وسایل ارتباطی از جمله گوشی‌های همراه را می‌پذیرد و می‌گوید که بارها در نتیجۀ بازرسی اتاق‌های زندانیان از این قبیل وسایل به دست آمده است.

آقای کوهستانی می‌گوید، نهادهای امنیتی تجهیزاتی را که بتوان با استفاده از آن‌ها از انتفال گوشی‌های همراه، سیم‌کارت و کارت‌های مصرفی جلوگیری کرد، ندارند.

او دربارۀ فعالیت طالبان و دیگر گروه‌ها در داخل زندان چیزی نمی‌گوید، اما تأکید می‌کند که زندانیان حق تماس با تیلفون‌های دولتی را دارند، ولی استفاده از گوشی‌های همراه غیرقانونی است.

بر پایۀ گزارش‌ها زندان پل‌چرخی در سال ۱۹۷۳ با گنجایش حدود ۵۰۰۰ زندانی ساخته شد، اما اکنون حدود ۷۴۰۰ زندانی داخلی و خارجی را در خود جای داده است که در وضع مناسبی نیستند.