حسیب‌الله شهابی؛ معلولی که نمی‌خواهد بار دوش جامعه باشد

حسیب‌الله شهابی، جوان 25 ساله‌، باشندۀ ولسوالی شتل پنجشیر معلول مادرزاد است. او که مکتب را با مشکلات زیاد در این ولسوالی به پایان رسانده، حالا دانشجوی دانشکدۀ زراعت دانشگاه کابل است.

آقای شهابی می‌گوید، بار اول در آزمون کانکور بی‌نتیجه ماند، اما ناامید نشد و دوباره درس خواند. او می‌گوید، با آن که می‌دانست زراعت رشتۀ دشواری برای او است، اما نظر به علاقه‌یی که به این رشته داشت، آن را انتخاب کرد.

شهابی می‌گوید که در دانشگاه برای دانشجویان دیگر الگو شده و سبب تشویق بیشتر آنان به آموزش گردیده است.

آقای شهابی می‌گوید که وقتی معلولان دیگر را هنگام گدایی و صدقه‌خواهی می‌بیند رنج می‌برد و نمی‌خواهد مانند آنان بار دوش کسی شود؛ به همین دلیل با سپری‌کردن مشکلات زیاد به درس‌هایش ادامه می‌دهد.

شهابی می‌گوید، وقتی با مردم روبه‌رو می‌شود برایش پول می‌دهند، اما او پول آنان را نمی‌پذیرد و می‌گوید، گدا نیست و می‌خواهد از قلم خود پول به دست آورد.

شهابی اکنون در خوابگاه دانشگاه کابل زندگی می‌کند و از رفتار دوستان و هم‌صنفانش خیلی خشنود به نظر می‌رسد و می‌گوید، می‌خواهد تا سطح ماستری به درس‌هایش ادامه دهد.

این جوان در حالی که با هزاران امید مشغول تحصیل است، ترس دارد که مبادا بعد از ختم دانشگاه بیکار بماند. او می‌گوید، هیچ‌گاهی ناامید نشده، اما هنگامی که نمی‌تواند مانند سایر هم‌صنفانش در آموزش‌های عملی سهم بگیرد، خود را نسبت به دیگران ضعیف احساس می‌کند.

شهابی می‌گوید، بزرگترین آرزویش دیدار با رییس جمهور است و می‌خواهد به او بگوید که به زنده‌گی معلولان توجه کند.