از پای تنور تا کارگری در خانههای مردم؛ مسیر دشوار یک مادر نانآور
گلغتی که هر صبح را با فشار سنگین زندگی آغاز میکند، میکوشد با لبخند هرچند از روی تظاهر، خود را برای لحظهای از فشار کمرشکن روزگار جدا کند. با حسرت از سالهایی یاد میکند که در مرکز تعلیمی نظامی، به عنوان صفاکار مشغول بود؛ کاری که هرچند ساده نبود، اما درآمد ثابتی که داشت، دوام زندگی را برای او سادهتر کرده بود.
