59 سال پیش در همین روز (7 حوت/اسفند 1334)، علامه علی‌اکبر دهخدا، رخ در نقاب خاک کشید.
دهخدا، بزرگ‌ترین لغت‌نامه‌نویس زبان فارسی، شاعر و نویسندۀ دوران مشروطیت ایران است.
او یکی از پیش‌کسوتان جنبش مشروطۀ ایران بود و با نوشتن در روزنامۀ صور اسرافیل، خدمت بزرگی به این جنبش کرد. سلسله مقاله‌هایی که دهخدا زیر نام «چرند و پرند» با نام مستعار «دخو» می‌نوشت، از پرخواننده‌ترین مقاله‌های آن روزگار بود. او با این نوشته‌هایش، سبک جدیدی را در روزنامه‌نگاری ایران ایجاد کرد.
دهخدا در کنار فعالیت‌های سیاسی و پژوهش‌های علمی، شعر نیز می‌سرود. او در شعر نیز نوآوری‌هایی داشت و به ویژه در دگرگونی شعر فارسی از نگاه موضوع، نقش به سزایی دارد. او در شعرش بیش‌تر به آزادی، بشردوستی، مبارزه با ستم‌گری و خرافات پرداخته است.
بزرگ‌ترین اثر دهخدا، لغت‌نامۀ اوست که بیش از 40 سال عمرش را صرف تدوین آن کرد. لغت‌نامۀ دهخدا، بزرگ‌ترین فرهنگ‌نامۀ زبان فارسی است که شامل شرح و معنای واژگان ادبی و تاریخی است. اکثر واژه‌های فارسي و محلي، نام شهرها و روستاها و کلمات علمي و شاخص، حتا لغات عربي را مي‌توان در این لغت‌نامه يافت.
لغت‌نامۀ او در 16 جلد چاپ شده و حدود 200 هزار عنوان لغت دارد. بیش‌تر این لغت‌ها، با شاهدهای گوناگونی از متون فارسی، مستند شده اند.
اثر پژوهشی دیگر او، کتاب چهارجلدی «امثال و حکم» است. این مجموعه دارای نزدیک به ۵۰ هزار امثال و حکم (ضرب‌المثل) و کلمات قصار و ابیات متفرقه است.
دهخدا یکی از چهره‌های بزرگ و ماندگار زبان و ادبیات فارسی‌ست و فارسی‌زبان‌ها همیشه مدیون کارها و پژوهش‌های او خواهند بود.
