زنان زندانی در افغانستان پس از آزادی به کجا می‌روند؟

زنان زندانی افغانستان همواره سوژۀ داغی برای رسانه‌ها بوده اند، اما چیزی که کمتر به آن پرداخته شده سرنوشت نامعلوم این زنان پس از رهایی‌ست.

شماری از زنان آزادشده از زندان در بلخ به سلام‌وطندار می‌گویند، برای آنان آزادی معنای دیگر زندان است و امنیت را بیشتر در زندان حس می‌کنند تا بیرون از آن. این زنان می‌گویند که پس از آزادی از سوی جامعه و خانواده‌های‌شان پذیرفته نمی‌شوند.

مریم، یکی از این زنان می‌گوید، پس از یک سال مجبور شده دوباره به یکی از خانه‌های امن در مزارشریف پناه ببرد. این زن 23 ساله به خاطر فرار از منزل و به دلیل ازدواج اجباری یک سال را در زندان سپری کرده بود. مریم نمونه‌یی از ده‌ها زن در مزارشریف است که از جامعه طرد شده و سر از «خانۀ امید» برآورده است.

فاطمۀ 23 ساله یکی دیگر از این زنان است. او به سلام‌وطندار می‌گوید، پدر و مادر ندارد و سه سال پیش کاکایش او را به عقد یک مرد پیر درآورد، اما به خاطر تهمت شوهرش زندانی شد و پس از رهایی از زندان اکنون با مریم هم‌اتاقی است. او می‌گوید، هنوز جانش در امان نیست؛ چون کاکایش هشدار داده که پس از رهایی از زندان او را «خواهد کشت.»

به گفتۀ فاطمه، پس از آزادی به خانۀ شوهرش برگشته، اما شوهرش پاسخ رد داده او فاطمه را از خانه بیرون کرده است.

ریحانه کریمی، مسؤول خانۀ امید می‌گوید، نزدیک به 160 زن پس از رهایی از زندان دوباره به خانه‌های‌شان برگشتند، اما بیشتر این زنان از سوی خانواده‌های‌شان پذیرفته نشدند و اکنون با کودکان‌شان در این خانه زنده‌گی می‌کنند.

در حال حاضر 60 زن به جرایم مختلف به ویژه قتل و فرار از خانه در مزارشریف زندانی اند.

نام‌های این زنان به خاطر حفظ هویت‌شان مستعار گذاشته شده است.