افغانستان در سال 1919 درست صد سال پیش از امروز به استقلال رسید. در آن سال شاه امانالله پادشاه افغانستان به نیروهای نظامیاش دستور داد تا وارد سرزمین پاکستان امروزی که در آن زمان مستعمرۀ حکومت بریتانیا بود، شوند. نیروهای بریتانیایی نیز در پاسخ به این اقدام شاه جوان افغانستان اعلام جنگ کرد که به جنگ سوم افغان-انگلیس معروف است.
فشارهای نظامی هند بریتانیایی سبب درخواست آتشبس از سوی امانالله خان شد که در نتیجۀ آن موافقتنامۀ میان دو کشور به امضا رسید. بر اساس آن موافقتنامه، شاه امانالله خط دیورند را به عنوان مرز رسمی افغانستان و هند بریتانیایی به رسمیت شناخت و در مقابل امپراتوری بریتانیا نیز استقلال افغانستان را به رسمیت شناخت که از آن زمان تاکنون از این سال به نام سالروز استرداد استقلال کشور یاد میشود.
در صد سال گذشته تقریباً تمام حکومتهایی که بر افغانستان حاکم شدهاند، از سالروز استرداد استقلال کشور تجلیل کردهاند، اما با روی کارآمدن نظام جدید همه ساله از این روز در روز 28 اسد تجلیل شده است.
با این حال، برگزاری مراسم صدمین سالروز استقلال کشور در سال جاری با برنامههای ویژه و هزینۀ هنگفت مالی برگزار شده است. حکومت در صدمین سالگرد استرداد استقلال کشور 132 برنامۀ فرهنگی و ورزشی اجرا میکند که هزینۀ اجرای این برنامهها 384 میلیون افغانی روی دست حکومت گذاشته است. افزون بر این مقدار پول، حکومت میلیونها دالر پول دیگر را هزینۀ بازسازی کاخهای دارالامان و تاجبیگ کرده است. تنها بازسازی کاخ دارالامان 15 میلیون دالر هزینه برداشته است. همچنان چند روز پیش گزارشی منتشر شد که گفته میشد حکومت برای ساخت 4 ترانه 20 میلیون افغانی پرداخته است.
هزینههای هنگفت مالی در حالی برای تجلیل از سالروز استقلال کشور اختصاص داده میشود که حدود نیمی از جمعیت کشور زیر خط فقر زندهگی میکنند و در برخی از ولایتها خانوادهها برای گریز از فقر حتا فرزندانشان را فروختهاند. با این حال حکومت به جای رسیدهگی به مردم و وضعیت نابسامان مردم، و اختصاص هزینههای هنگفت به بهانۀ تجلیل از سالروز استقلال کشور به مبارزات انتخاباتی ادامه میدهد.
رئیس حکومت وحدت ملی در حالی میلیونها دالر را برای تجلیل از صدمین سالروز استقلال کشور هزینه کرده است که چندی پیش مرکز آمار کشور گزارشی منتشر کرد که در آن دسترسی مردم به آموزش، بهداشت و اشتغال بررسی شده بود. آمارهای به دستآمده از این بررسی نشان میدهد که 52 درصد جمعیت افغانستان گرفتار فقر همه جانبهاند و این رقم در برخی از ولایتها به 80 تا 85 درصد میرسد.
در این زمینه:
گزارش مرکز آمار در حالی از عدم دسترسی مردم به آموزش و بهداشت منتشر میشود که رئیس جمهور غنی سال گذشته و در آغاز سال تعلیمی وعده داد که تا دو سال آینده 6 هزار مکتب در سراسر کشور ساخته شود و حالا که یک سالواندی از آن زمان میگذرد، نیمی از این مکتبها ساخته نشده است. رئیس حکومت وحدت ملی به جای صرف میلیونها دالر برای برگزاری مراسمهای مختلف به مناسبت تجلیل از سالروز استقلال کشور، میتوانست این همه پول را برای ساخت مکتب و درمانگاه اختصاص دهد تا از یک سو بخشی از وعدههایش عملی میشد و از سوی دیگر شماری از شهروندان میتوانستند به آموزش و درمان دسترسی داشته باشند.
وقتی بیش از نیمی از جمعیت کشور در فقر همهجانبه زندهگی میکنند و وضعیت امنیتی به شدت شکننده است چه لزومی دارد که حکومت میلیونها دالر را خرج تجلیل از سالروز استقلال کشور کند؟ واقعیت اما این است که رئیس حکومت وحدت ملی با این همه ریختوپاشها که به بهانۀ تجلیل از صدمین سالروز استقلال انجام میشود، دو هدف را دنبال میکند؛ اول، برگزاری برنامههای مختلف در ولایتها به نحوی کمپاین انتخاباتی است و دوم، نیز این که نامش را به نحوی به عنوان کاملکنندۀ فصل ناتمام امانالله درج تاریخ کند.
در این زمینه: