برپایۀ گزارش سالانۀ سازمان جهانی کار که به تازه‌گی در شهر ژنو سویس به نشر رسید، میزان فرصت‌های شغلی و به تبع آن میزان امنیت شغلی در سراسر جهان در حال کاهش یافتن است.
این سازمان از تأثیر خطرناک این کاهش بر اقتصاد جهان هشدار می‌دهد و می‌گوید، تنها یک چهارم کارگران جهان شغل ثابت دارند و باقی یا قرارداد کاری ندارند و یا هم به شکل آزاد کار می‌کنند.
گای رایدر، مدیر کل سازمان جهانی کار می‌گوید که دولت‌ها باید با این پدیدۀ فلج‌کننده مقابله کنند و هم‌چنان در راستای زمینه‌سازی برای شغل‌های تمام‌وقت کوشا باشند.
آقای رایدر می‌افزاید که شرایط وخیم کاری، نابرابری را در میان مردم جهان افزایش داده و این شرایط نابرابر، باعث افزایش فقر و گرسنه‌گی در میان مردم شده است.
به گفتۀ مدیر کل سازمان جهانی کار، خطر فقر روزافزون بیشتر کشورهای شرق آسیا و صحرای جنوب آفریقا را تهدید می‌کند؛ از هر ده فرد شاغل یک تن آن‌ها کار ثابت دارد؛ این در حالی است که در کشورهای توسعه‌یافته از هر ده نفر شاغل، هشت تن آن‌ها قرارداد ثابت کاری دارند.
از آغاز بحران اقتصادی در سال 2008 در اروپا، قوانین حمایت از کارگران نیز در این قاره به شدت کاهش یافته و شمار مشاغل پاره‌وقت در حال افزایش یافتن است. شمار بی‌کاران در دورۀ پس از بحران اقتصادی، از 30 میلیون به 201 میلیون نفر رسیده است.
به گفتۀ آقای رایدر، عدالت اجتماعی از طریق قراردادهایی که 9 تا 17 ساعت کاری را در بر می‌گیرد، همانند گذشته تضمین نخواهد شد.
در همین حال آمار بی‌کاری در افغانستان، با بحران انتخابات و پس از شکل‌گیری حکومت وحدت ملی رو به افزایش گذاشت و شمار بی‌کاران یقه‌سفید ـ کارمندان دفاتر دولتی و غیر دولتی ـ و کارگران روزمزد به شدت در حال ازدیاد است.
آگاهان امور اقتصادی بر این باورند که یکی از مهمترین دلایل افزایش بی‌کاری در کشور، خروج انبوه نیروهای خارجی و به دنبال آن، کاهش قابل توجه کمک‌های جامعۀ جهانی است.
اما عده‌یی نیز بحران کار در افغانستان را با سیر جهانی کاهش فرصت‌های شغلی و پایین آمدن سطح درآمد پیوند می‌زنند و بر این باورند که وضعیت رکود اقتصادی در کشور با نبود سرمایه و هم‌چنین خطر سرمایه‌گذاری در این کشور گره خورده است.
