همزمان با امضای توافق‌نامۀ صلح میان رییس جمهور غنی و گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، شمار زیادی از کاربران شبکۀ اجتماعی فیسبوک با راه‌اندازی کارزاری در مخالفت با این اقدام، نمایه‌های فیسبوک‌شان را سیاه کردند. در افغانستان رنگ سیاه نشان به‌سوگ‌نشستن و عزاداری است.
به باور این دسته از کاربران فیسبوک، امضای توافق‌نامۀ صلح با حزب اسلامی حکمتیار به معنای بی‌حرمتی و توهین به هزاران تن از شهروندان افغانستان است که در جنگ‌های حزب اسلامی با رقبای جهادی‌اش کشته شده اند. این کاربران با اشتراک‌گذاری مطالب تاریخی از منابع معتبر پژوهشی سعی می‌کنند به گفتۀ خودشان چهرۀ واقعی حکمتیار و حزب اسلامی را که شماری از حلقات دولتی تلاش دارند آنرا پنهان کنند، به مردم نشان دهند.
نقش گلبدین حکمتیار در جنگ‌های تنظیمی دهۀ هفتاد خورشیدی که گفته می‌شود 70 هزار کابلی در اثر آن کشته شدند، روابط استخباراتی حکمتیار با برخی از سازمان‌های جاسوسی منطقه، یک‌دنده‌گی و تمامیت‌خواهی او در به‌دست‌گرفتن قدرت سیاسی و مسایل دیگر از موضوعاتی است که کاربران معترض به امضای توافق‌نامۀ صلح میان غنی و حکمتیار با تکیه بر آنها مخالفت‌شان با این تصمیم را بیان می‌کنند.
حفیظ اخگر، کاربر فیسبوک در صفحه‌اش به نقل از یک شهروند آورده است: «همه در اتاق خبر جمع نشسته بوديم، ناگهان حكمتيار ظاهر شد با ريش سفيد و دستار سياه كه نشان ويرانی خانۀ هزاران انسان است. ناگهان همكارم دست‌وپايش سست شد و نشست روی چوكی. سرش را روی ميز گذاشت و گريست. گفت: راكت‌های گلبدين پدر او را كشت و يتيم شد. دوستم می‌پرسید که پدرش كجاست؟ كودكی‌اش كجاست؟ جوانی مادرش كجاست؟»
جلیل تجلیل، کاربر دیگر فیسبوک معتقد است که با آمدن حکمتیار صلحی به دست نمی‌آید؛ چون «حکمتیار برای حفظ توازن سیاست خارجی افغانستان در قبال هند و پاکستان آمده است نه برای پایان‌بخشیدن به جنگ و برقراری صلح.»
شماری از فعالان مدنی و شاعران صاحب‌نام کشور نیز گرچه با نمایۀ سیاه به جنگ توافق‌نامۀ صلح با حزب اسلامی حکمتیار نرفته اند، اما در صفحۀ فیسبوک‌شان به این اقدام واکنش منفی نشان داده اند.
سمیع حامد، شاعر شناخته‌شدۀ کشور نوشته است که «کسانی مثل گلبدین حتا اگر تفنگ نداشته باشند خطرناک اند. اندیشۀ آنها خشونت‌زا و نفرت‌افزا است. آنان می‌خواهند کسانی که مثل آنها نیستند یا کشته شوند یا زبون بمانند. در برابر چنین طرز فکر باید مبارزه کرد. نباید پنداشت که این پیکار به زودی شدنی است. باید با هر حرف و عمل ممکن خردورزانه جا را برای این دایناسورها تنگ کرد. باید شعور و شور و شکیبایی را با هم گره زد و کمر بست. این‌ها حتا اگر صلح بیاورند "صلح در مرده‌خانه" خواهد بود.»
با این حال، کاربرانی هم در شبکۀ فیسبوک هستند که از تصمیم حکومت برای امضای توافق‌نامۀ صلح با حزب اسلامی حکمتیار استقبال می‌کنند و این کار حکومت را تلاشی در زمینۀ دست‌یابی به صلح دایمی در کشور می‌دانند.
