کابل به عنوان پایتخت افغانستان بیشتر از 5 میلیون جمعیت را در خود جا داده است که بیشتر شهروندان برای تأمین نیازمندی‌های‌شان مجبورند، روزانه به کارهای شاقه بپردازند.
هر چند آمار دقیقی از کسانی که در سطح شهر مشغول دست‌فروشی اند، در دست نیست؛ اما روزانه هزارها باشندۀ کابل از راه دست‌فروشی در جاده‌ها و پیاده‌روها، امرار معیشت می‌کنند.
این‌جا در غرب کابل، در منطقۀ زیرپل کوتۀسنگی مرد میان سالی با قیافۀ پوشیده در هوای سرد زمستان مصروف نصوار فروشی است.
.jpg)
نامش عبدالرزاق است، او 45 سال دارد و خودش را باشندۀ اصلی ولایت پروان معرفی می‌کند و می‌گوید که 15 سال پیش به علت فقر و بیکاری با خانواده‌اش به کابل آمده و از آن زمان به بعد همه‌روزه از ساعت 6 صبح تا 8 شب در زیر پل کوتۀ سنگی نصوار می‌فروشد.
عبدالرزاق می‌گوید، با زحمتی که این نصوار را تهیه می‌کند، شهرت خوبی پیدا کرده و از درامد این کار یازده خانواده را نان می‌دهد و یک‌خانه در منطقۀ دشت‌برچی کابل نیز خریده است.
این مرد نصوارفروش می‌افزاید، نصوار را از خاکستر پوست‌چنار و تنباکوی که در ولایت پروان کشت می‌شود، تولید می‌کند و برای این تولیدش مشتریان زیادی از ولایت‌های مختلف دارد.
.jpg)
این مرد می‌گوید، نخست کارش را با 5 هزار افغانی آغاز کرده و از این کار ماهانه حدود 15 هزار افغانی درامد دارد.
به گفتۀ این نصوارفروش، حدود یک هفته است که پولیس و شهرداری کابل جلو کار او و دیگر دست‌فروشان را می‌گیرد و هیچ جای مشخصی را هم برای آنان در نظر نگرفته‌اند.
این درحالی‌ست که آمار بیکاری و فقر در کشور رو به افزایش است و بر اساس گزارش بانک جهانی ۳۹ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زنده‌گی می‌کنند و ۱.۳ میلیون نفر به ابتدایی‌ترین نیازمندی‌های زندگی دسترسی ندارند.
