از چندین ماه به اینسو تلاشها برای پیوستن حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار آغاز شده بود. با این که بارها این گفتوگوها به نتیجه نرسید، اما پس از زدوگیر زیاد بلاخره موافقتنامۀ صلح با این حزب امروز عقد شد. اما هنگامی که نمایندهگان حزب اسلامی و حکومت مصروف امضای این موافقتنامه بودند، دهها تن از باشندهگان کابل و اعضای حزب همبستهگی ملی در یک گردهمایی اعتراضی خواهان محاکمۀ گلبدین حکمتیار شدند.
معترضان میگویند، انتظار داشتند حکومت برای محاکمه حکمتیار را به کابل بکشاند، نه برای آشتی و پیوستن به صلح!
آنان با سردادن شعارهایی چون «جلاد کابل را هرگز نمیبخشیم» و «اگر آمریکا حکمتیار را ببخشد، مردم هرگز او را نخواهند بخشید» میگویند که با پیوستن حزب اسلامی به صلح و زمینهسازیها برای ورود حکمتیار «افغانستان یک بار دیگر به سمت تباهی کشانده میشود.»
سیلی غفار، سخنگوی حزب همبستهگی در این اعتراض میگوید که حکمتیار پازل خشونت را در افغانستان تکمیل میکند. بانو غفار میافزاید که جامعۀ جهانی یکی از حامیان حزب اسلامیست و توقعی جز تلاش این سازمان برای پیوستن این حزب به روند صلح افغانستان نمیتوان داشت.
مرسل امان، یکی دیگر از معترضان میگوید که دولت حق بخشیدن گلبدین حکمتیار را ندارد و این حق از کسانی است که عزیزانشان را در جنگهای داخلی از دست دادند.
معترضان که ساعتی پیش از امضای موافقتنامۀ صلح با حکمتیار به خیابان آمده بودند، خواهان منع امضای این سند شدند.
گلبدین حکمتیار نخست عضو حزب جمعیت اسلامی به رهبری برهانالدین ربانی بود، اما در سال ۱۳۵۸ از این حزب جدا شد و تشکیل جدیدی را به نام حزب اسلامی تأسیس کرد. حزب اسلامی در نخستین سالهای جهاد بیشترین مقدار کمکهایی را که برای جهاد افغانستان گسیل میشد، جذب میکرد.
حکمتیار پس از پیروزی مجاهدین در سال ۱۳۷۱ وارد کابل شد و پس از آنکه بر بنیاد توافقات پیشین پیشاور، برهانالدین ربانی حاضر نشد پس از شش ماه از قدرت کنارهگیری کند، اختلاف برخی از احزاب جهادی از جمله حزب اسلامی با دولت به جنگ مسلحانه کشید و حکمتیار نیروهایش را در چهارآسیابِ کابل مستقر کرد و از آنجا به نبرد علیه دولت ادامه داد.
درگیری دولت با حزب اسلامی سبب کشتهشدن صدها تن از شهروندان پایتخت شد و هنوز حکایتهای تلخی از آن روزها توسط بزرگان خانوادهها سینهبهسینه به آنانی که در آن ایام نبوده اند، نقل میشود.