عادل: هرگز در برابر پدرسالاری سکوت نخواهم کرد

خان‌ولی عادل مردی است که در مقابل ظلم و استبداد خانواده‌اش ایستاده‌گی کرده و تاوانش را نیز پرداخته و خانه و کاشانه‌اش را برای همیشه ترک گفته و به کابل آمده است. او زیر یک خیمه تحصن کرده و شب و روزش را در همان‌جا می‌گذراند.

عادل حدود یک ماه پیش، در گفت‌وگویی با سلام‌وطندار گفته بود که برای دادخواهی از وضعیت ناگوار خواهرانش به پا خاسته و آن‌قدر با رسم‌ورواج‌های حاکم جنگیده که در پایان مجبور شده شهرش را ترک کند.

وی ادعا می‌کند که پدرش سخت گرفتار باورها و ارزش‌های سنتی حاکم در جامعه است و نمی‌تواند تغییرات پیرامونش را به درستی دریابد. به مادر عادل اجازه نمی‌دهد که از خانه بیرون شود؛ می‌گوید: «زن یا به خانه یا به گور». بدتر از آن، این که حتا اجازه نمی‌دهد دخترانش درس بخوانند. خواهران عادل حتا از سواد ابتدایی نیز محرومند.

عادل برخلاف پدرش بر این باور است که زن به حیث یک انسان، حق دارد که همانند هم‌نوع خود زنده‌گی کند، درس بخواند و برای آینده‌اش خودش تصمیم بگیرد. عادل می‌گوید که مادر و پدرش را بسیار دوست دارد، اما این عشق به والدین نمی‌تواند چشمانش را بر ظلم و ستمی که بر خواهرانش می‌گذرد، بسته نگه‌ دارد.

او بارها مسایل خانواده‌گی و ظلم و ستم پدر و برادرانش را با فرماندهی پولیس، ادارۀ دادستانی و حتا ریش‌سفیدان و بزرگان قومی در میان گذاشته، اما به گفتۀ خودش همۀ این کارها بی‌نتیجه بوده است. به همین دلیل این بار خودش دست به کار شده و در پایتخت خیمۀ تحصن برپا کرده است.

به گفتۀ عادل، پس از نشر داستان مبارزه‌اش با نظام پدرسالاری در سایت سلام‌وطندار، ذهنیت مردم نیز تغییر کرده و بسیاری برای هم‌دلی با وی به خیمۀ تحصن‌اش آمدند؛ هم‌دلی مردم با عادل، او را به آینده امیدوار کرده و عزمش را برای مبارزه مستحکم‌تر کرده است.