محل کارش متروکه‌یی بیش نیست؛ خانه‌یی کاه‌گلی با پنجره‌های قدیمی در گوشه‌یی از شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان. در یکی از اتاق‌های نیمه‌تاریک نشسته و بیمارانش را که در بیرون اتاق صف کشیده اند، یکی ـ یکی می‌پذیرد.
با مهارت به لکه‌های بدن بیماران مرحم می‌مالد و زیر پوست‌شان دارو تزریق می‌کند.
مراجعانش او را به نام «قابله نجیبه» می‌شناسند. نجیبه که به گفتۀ خودش، طبابت یونانی را از پدرش به ارث برده، می‌گوید که افراد مبتلا به لکه‌های سیاه و سفید/پیس را با استفاده از داروهای گیاهی‌یی که خودش درست کرده، درمان می‌کند.
بانو نجیبه که اکنون در رشتۀ داروسازی/فارمسی تحصیل نیز می‌کند، می‌گوید که شیوۀ درمان این بیماری را خودش دریافته و از چهار سال بدین‌سو با استفاده از دارویی که از ترکیب چندین گیاه درست می‌شود، حدود 70 بیمار را درمان کرده است.
این بانوی طبیب می‌گوید که روش درمان او، برخلاف دیگر طبیبان سنتی، ساده است و در مدت هفت تا هشت ماه بیمارانش درمان می‌شوند.
نجیبه مدعی است که افراد مبتلا به لکه‌های سیاه و سفید از تمامی گوشه‌های افغانستان برای درمان به او مراجعه می‌کنند. به گفتۀ این بانو، تاکنون حدود 600 بیمار از ولایت‌های گوناگون افغانستان به او مراجعه کرده اند.
نجیبه می‌گوید که بیشتر پزشکان شهر شبرغان، با کار او مخالفند، ولی با آن هم تعداد مراجعه‌کننده‌گان این طبیب کم نیستند. در میان بیمارانی که به او رو آورده اند، کسانی نیز هستند که برای درمان بیماری‌شان تا کابل و پاکستان نیز سفر کرده اند؛ اما چاره‌یی نیافته اند.
ثناالله، یکی از کسانی است که چندین بار از سوی نجیبه زیر درمان قرار گرفته است و می‌گوید که بخش‌های عمدۀ بدنش رنگ عادی را به خود گرفته اند.
اما دکتر راضیه عالمی، متخصص بیماری‌های جلدی می‌گوید که دانشمندان تاکنون عامل اصلی بیماری ویتیلوگو یا لکه‌های سفید را نیافته اند و به این دلیل، درمان قطعی آن نیز دشوار است. به گفتۀ او، ادعای طبیبان یونانی دربارۀ درمان این بیماری، ریشۀ علمی و پزشکی ندارد.
با وجود پیشرفت بی‌نظیر علوم پزشکی در جهان، هنوز هم مردم افغانستان با مراجعه به حکیم‌ها و طبیب‌های یونانی، بیماری‌های‌شان را درمان می‌کنند.
قدامت طب سنتی در جهان به شش هزار سال می‌رسد و به باور مردم، داروهای گیاهی در کنار این‌که عوارض جانبی ندارند، ارزان‌تر از داروهای کیمیایی اند.
