داوود چندسال است که برای ادامۀ زنده‌گی و کار کردن می‌تپد، اما کمر شکسته‌اش او را یاری نمی‌کند. داوود برای پیدا کردن لقمه نانی بارها سخت‌ترین و مرگ‌بارترین راه‌های مسیر مهاجرت نامنظم را در پیش گرفت؛ مسیری که حالا او را بار دوش خانواده‌اش ساخته است، اما نتیجه‌یی در پی نداشته است.
داوود می‌گوید، گادربندی تنها شغلی بوده‌است که در کشور ایران میسر بوده و او اندکی آن را یاد گرفته است.
ده سال قبل از امروز آخرین مهاجرت غیرمنظم به‌سوی ایران زنده‌گی داوود را دگرگون کرد، درد آن حادثه ناگوار هنوزهم در چهره داوود پیداست.
داوود هنگام کار در یک ساختمان، از بلندای آن پرت می‌شود و کمرش به‌شدت آسیب می‌بیند. داوود می‌گوید، از ناحیه کمر همواره احساس درد شدید می‌کند و حتا نمی‌تواند کت‌اش را به تن کند. او پس از این‌که آسیب می‌بیند، معیوب می‌شود و بارها برای تداوی به پاکستان و هند می‌رود، ولی نتیجه نمی‌دهد.
او با کمر شکسته و تن رنجور از ایران به کشور بر می‌گردد و تنها دارایی‌اش قطعه زمین ناچیزی بوده که از پدر به ارث برده. او با فروش این قطعه زمین برای تداوی به کشورهای هندوستان و پاکستان می‌رود، اما هیچ پزشکی نمی‌تواند درد داوود را درمان کند.
داوود حالا فلج شده است. او از جوانان دیگر می‌خواهد که با انتخاب راه‌های مرگ‌بار مهاجرت نامنظم جان و سلامتی خود را به خطر نیاندازند.
محمدنسیم، مسئول بخش عودت کننده‌گان ریاست امور مهاجرین فاریاب به سلام‌وطندار می‌گوید، شیوع ویروس کرونا در ایران سبب شده سیلی از مهاجران وارد فاریاب شوند، اما هنوز هم همه‌روزه چهار الی پنج عراده موتر نوع فلانکوچ مهاجران افغانستانی را به ایران انتقال می‌دهند.
ذبیح‌الله جواد، رئیس حقوق بشر ولایت فاریاب نیز به سلام‌وطندار می‌گوید که قاچاق مهاجران از فاریاب و دیگر ولایت‌های کشور، مهاجرت نامنظم را تقویت کرده و به شمار آنانی که وطن را ترک می‌کنند، افزوده است.
آقای جواد می‌گوید، قاچاقیان برای مهاجران اجازه نمی‌دهند تا در مورد نوع سفر و آیندۀ سفری که در پیش‌رو دارند، تصمیم بگیرند.
مسئولان سازمان مهاجرت جهانی (آی‌اوام) در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گویند، از آغاز سال جاری میلادی تا تاریخ هشتم مارچ تنها از کشور ایران و پاکستان حدود 85 هزار تن وارد کشور شده‌اند و آنان می‌توانند در کنار زیان‌های مالی و جانی برای خودشان به راحتی ناقل ویروس کرونا باشند.
